26. maja AD MMXVIII - Sobota Suchych Dni po Zesłaniu Ducha Świętego (kommemoracja św. Filipa Nereusza)

Séptimo Kaléndas Júnii Luna undecima Anno 2018 Domini

Sabbato Quattuor Temporum Pentecostes ~ Semiduplex
Commemoratio: S. Philippi Neri Confessóris

Nota hagiograficzna.

Sobota Suchych dni w oktawie Zesłania Ducha Świętego
Stacja u św. Piotra
Miłość Boża rozlana jest w sercach naszych przez Ducha Świętego

Obchodzimy dziś wielki dzień dziękczynienia. W duchu starożytnego Kościoła przenosimy się w myśli do bazyliki św. Piotra w Rzymie, przynosząc w ofierze dziesięcinę dziękczynną z ubiegłego kwartału. Dziękujemy zwłaszcza za żniwo duchowe przy zakończeniu czasu wielkanocnego.
(1) Znaczenie dnia. „Miłość Boża rozlana jest w sercach naszych, alleluja; przez mieszkającego w nas Ducha Świętego, alleluja, alleluja”. Głębokie te słowa św. Pawła (intr., ep., ant. do Bened.) stanowią jak gdyby „Ite, Missa est” oktawy Zielonych Świątek. Liturgia streszcza tu wszystko, co może powiedzieć o Duchu Świętym. „Miłość Boża” – to dziecięctwo Boże, to łaska uświęcająca, to przemienienie i udział w chwalebnym życiu Chrystusowym. Jest to sam rdzeń naszej religii. Zdaniem życia naszego i celem liturgii jest coraz głębsze wrastanie w tę miłość Bożą. „Rozlany”, to ulubiony wyraz liturgii, gdy mówi ona o Duchu Świętym (zob. w dzisiejszym formularzy mszalnym: introit, kolektę, 1 lekcję). Duch Święty jest dawcą łaski dziecięctwa Bożego, wraz zaś z tym darem On sam przychodzi do nas i w nas zamieszkuje. I ta właśnie świadomość, że jesteśmy świątyniami Ducha Świętego, jest wielką naszą pociechą i siłą na nadchodzący okres roku kościelnego; rozbudowanie zaś tej świątyni na nadchodzący okres roku kościelnego; rozbudowanie zaś tej świątyni jest Jego i naszym zadaniem. Z wdzięcznością żegnamy dzisiaj czas wielkanocny, w którym otrzymaliśmy tyle łask; ale żegnamy go nie bez żalu i troski, gdyż przechodzimy teraz w twardą rzeczywistość dnia powszechnego, przystępujemy do zmagań życiowych.

Tekst jest fragmentem pracy Piusa Parcha, zatytułowanej „Rol Liturgiczny” (Poznań 1956, t. 2, str. 348-355).

Martyrologium

Roku Pańskiego 2018

Dnia 26-go maja w Rzymie uroczystość św. Filipa Nereusza, założyciela kongregacji Oratorianów.
Również w Rzymie męczeństwo św. Eleuteriusza, papieża. Nawrócił on wielu znakomitych Rzymian do wiary Chrystusowej i posłał do Anglii św. Damiana i Fugiata, gdzie ochrzcili króla z małżonką i prawie całym narodem.
Tamże uroczystość św. Symitriusza, Męczennika i kapłana, z 22 towarzyszami, umęczonymi za panowania cesarza Antoniusza Piusa.
W Atenach dzień zgonu św. Kwadratusa, ucznia apostolskiego. Gdy jego owieczki podczas prześladowania hadriańskiego rozproszyły się, on je znowu zebrał z prawdziwą pasterską troską i kazał cesarzowi wręczyć swoje pismo broniące religii chrześcijańskiej, godne nauki apostolskiej.
W Viennie za panowania cesarza Trajana śmierć męczeńska św. Zachariasza, biskupa.
W Afryce uroczystość św. Kwadratusa, Męczennika, w którego uroczystość św. Augustyn wygłosił mowę pochwalną.
W Todi męczeństwo św. Felicissima, Herakliusza i Paulina.
W okolicy Auxerre śmierć męczeńska św. Pryskusa z niezmiernie wielką gromadą wiernych.
W Canterbury w Anglii uroczystość św. Augustyna, biskupa, którego papież Grzegorz Wielki posłał tam wraz z innymi, aby temu ludowi głosili Ewangelię Chrystusową. Bogaty w cnoty i wsławiony cudami spokojnie zasnął w Panu.