19. kwietnia AD MMXIX - Wielki Piątek - Ciemna Jutrznia

Incipit {specialis} secreto Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris: et ne nos indúcas in tentatiónem: sed líbera nos a malo. Amen. Ave María, grátia plena; Dóminus tecum: benedícta tu in muliéribus, et benedíctus fructus ventris tui Jesus. Sancta María, Mater Dei, ora pro nobis peccatóribus, nunc et in hora mortis nostræ. Amen. Credo in Deum, Patrem omnipoténtem, Creatórem cæli et terræ. Et in Jesum Christum, Fílium ejus únicum, Dóminum nostrum: qui concéptus est de Spíritu Sancto, natus ex María Vírgine, passus sub Póntio Piláto, crucifíxus, mórtuus, et sepúltus: descéndit ad ínferos; tértia die resurréxit a mórtuis; ascéndit ad cælos; sedet ad déxteram Dei Patris omnipoténtis: inde ventúrus est judicáre vivos et mórtuos. Credo in Spíritum Sanctum, sanctam Ecclésiam cathólicam, Sanctórum communiónem, remissiónem peccatórum, carnis resurrectiónem, vitam ætérnam. Amen.	1 Początek {specjalne} secreto Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom: i nie wódź nas na pokuszenie: ale nas zbaw ode złego. Amen. Zdrowaś Maryjo, łaskiś pełna; Pan z Tobą: błogosławionaś ty między niewiastami, i błogosławiony owoc żywota twojego, Jezus. Święta Maryjo, Matko Boża, módl się za nami grzesznymi, teraz i w godzinę śmierci naszej. Amen. Wierzę w Boga, Ojca wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi. I w Jezusa Chrystusa, Syna Jego jedynego, Pana naszego: który się począł z Ducha Świętego, narodził się z Maryi Panny, umęczon pod Ponckim Piłatem, ukrzyżowan, umarł, i pogrzebion: zstąpił do piekieł: trzeciego dnia zmartwychwstał; wstąpił na niebiosa; siedzi po prawicy Boga Ojca wszechmogącego: stamtąd przyjdzie sądzić żywych i umarłych. Wierzę w Ducha Świętego, święty Kościół powszechny, świętych obcowanie, grzechów odpuszczenie, ciała zmartwychwstanie, żywot wieczny. Amen.
Invitatorium{omittitur}	Wezwanie{opuścić}
Hymnus{omittitur}	Hymn{opuścić}
Top  Next Psalmi cum lectionibus {Antiphonæ et Psalmi ex Proprio de Tempore} Nocturn I. Ant. Astitérunt reges terræ, * et príncipes convenérunt in unum, advérsus Dóminum, et advérsus Christum ejus. Psalmus 2 [1] 2:1 Quare fremuérunt gentes: * et pópuli meditáti sunt inánia? 2:2 Astitérunt reges terræ, et príncipes convenérunt in unum * advérsus Dóminum, et advérsus Christum ejus. 2:3 Dirumpámus víncula eórum: * et proiciámus a nobis jugum ipsórum. 2:4 Qui hábitat in cælis, irridébit eos: * et Dóminus subsannábit eos. 2:5 Tunc loquétur ad eos in ira sua, * et in furóre suo conturbábit eos. 2:6 Ego autem constitútus sum Rex ab eo super Sion montem sanctum ejus, * prǽdicans præcéptum ejus. 2:7 Dóminus dixit ad me: * Fílius meus es tu, ego hódie génui te. 2:8 Póstula a me, et dabo tibi gentes hereditátem tuam, * et possessiónem tuam términos terræ. 2:9 Reges eos in virga férrea, * et tamquam vas fíguli confrínges eos. 2:10 Et nunc, reges, intellégite: * erudímini, qui judicátis terram. 2:11 Servíte Dómino in timóre: * et exsultáte ei cum tremóre. 2:12 Apprehéndite disciplínam, nequándo irascátur Dóminus, * et pereátis de via justa. 2:13 Cum exárserit in brevi ira ejus: * beáti omnes qui confídunt in eo. Glória omittitur Ant. Astitérunt reges terræ, et príncipes convenérunt in unum, advérsus Dóminum, et advérsus Christum ejus.	4 Psalmy z lekcjami {Antyfony i psalmy z Temporału} Nocturn I. Ant. Stanęli wespół królowie * i książęta zeszli się gromadnie przeciw Panu i przeciw Chrystusowi jego. Psalm 2 [1] 2:1 Czemu się wzburzyły narody, * a ludy wymyślały próżne rzeczy? 2:2 Stanęli razem królowie ziemi, a książęta zeszli się w gromadę * przeciw Panu i przeciw Chrystusowi Jego. 2:3 Potargajmy więzy ich: * i zrzućmy z siebie jarzmo ich. 2:4 Pan, który mieszka w niebiosach, wyśmieje się z nich, * i Pan szydzić z nich będzie. 2:5 Wtedy przemówi do nich w gniewie swoim * i w zapalczywości swej potrwoży ich. 2:6 A ja jestem ustanowiony królem od Niego nad Syjonem górą świętą Jego, * bym głosił przykazanie Jego. 2:7 Pan rzekł do mnie: * Tyś jest Synem moim, Jam Ciebie dziś zrodził. 2:8 Żądaj ode Mnie, a dam Ci narody w Twe dziedzictwo, * a w posiadłość Twą krańce ziemi. 2:9 Będziesz nimi rządził laską żelazną, * a jak naczynie garncarskie pokruszysz ich. 2:10 A teraz, królowie, zrozumiejcie, * uczcie się wy, którzy sądzicie ziemię. 2:11 Służcie Panu w bojaźni, * a radujcie się Mu ze drżeniem. 2:12 Chwyćcie się nauki, by się przypadkiem nie rozgniewał Pan * i byście nie zginęli z drogi sprawiedliwej. 2:13 Gdy się wkrótce zapali gniew Jego: * błogosławieni wszyscy, którzy w Nim ufają. Chwała pominąć Ant. Stanęli wespół królowie i książęta zeszli się gromadnie przeciw Panu i przeciw Chrystusowi jego.
Top  Next Ant. Divisérunt sibi * vestiménta mea, et super vestem meam misérunt sortem. Psalmus 21 [2] 21:2 Deus, Deus meus, réspice in me: quare me dereliquísti? * longe a salúte mea verba delictórum meórum. 21:3 Deus meus, clamábo per diem, et non exáudies: * et nocte, et non ad insipiéntiam mihi. 21:4 Tu autem in sancto hábitas, * laus Israël. 21:5 In te speravérunt patres nostri: * speravérunt, et liberásti eos. 21:6 Ad te clamavérunt, et salvi facti sunt: * in te speravérunt, et non sunt confúsi. 21:7 Ego autem sum vermis, et non homo: * oppróbrium hóminum, et abjéctio plebis. 21:8 Omnes vidéntes me, derisérunt me: * locúti sunt lábiis, et movérunt caput. 21:9 Sperávit in Dómino, erípiat eum: * salvum fáciat eum, quóniam vult eum. 21:10 Quóniam tu es, qui extraxísti me de ventre: * spes mea ab ubéribus matris meæ. In te projéctus sum ex útero: 21:11 De ventre matris meæ Deus meus es tu, * ne discésseris a me: 21:12 Quóniam tribulátio próxima est: * quóniam non est qui ádjuvet. 21:13 Circumdedérunt me vítuli multi: * tauri pingues obsedérunt me. 21:14 Aperuérunt super me os suum, * sicut leo rápiens et rúgiens. 21:15 Sicut aqua effúsus sum: * et dispérsa sunt ómnia ossa mea. 21:15 Factum est cor meum tamquam cera liquéscens * in médio ventris mei. 21:16 Aruit tamquam testa virtus mea, et lingua mea adhǽsit fáucibus meis: * et in púlverem mortis deduxísti me. 21:17 Quóniam circumdedérunt me canes multi: * concílium malignántium obsédit me. 21:17 Fodérunt manus meas et pedes meos: * dinumeravérunt ómnia ossa mea. 21:18 Ipsi vero consideravérunt et inspexérunt me: * divisérunt sibi vestiménta mea, et super vestem meam misérunt sortem. 21:20 Tu autem, Dómine, ne elongáveris auxílium tuum a me: * ad defensiónem meam cónspice. 21:21 Erue a frámea, Deus, ánimam meam: * et de manu canis únicam meam: 21:22 Salva me ex ore leónis: * et a córnibus unicórnium humilitátem meam. 21:23 Narrábo nomen tuum frátribus meis: * in médio ecclésiæ laudábo te. 21:24 Qui timétis Dóminum, laudáte eum: * univérsum semen Jacob, glorificáte eum. 21:25 Tímeat eum omne semen Israël: * quóniam non sprevit, neque despéxit deprecatiónem páuperis: 21:25 Nec avértit fáciem suam a me: * et cum clamárem ad eum, exaudívit me. 21:26 Apud te laus mea in ecclésia magna: * vota mea reddam in conspéctu timéntium eum. 21:27 Edent páuperes, et saturabúntur: et laudábunt Dóminum qui requírunt eum: * vivent corda eórum in sǽculum sǽculi. 21:28 Reminiscéntur et converténtur ad Dóminum * univérsi fines terræ: 21:28 Et adorábunt in conspéctu ejus * univérsæ famíliæ géntium. 21:29 Quóniam Dómini est regnum: * et ipse dominábitur géntium. 21:30 Manducavérunt et adoravérunt omnes pingues terræ: * in conspéctu ejus cadent omnes qui descéndunt in terram. 21:31 Et ánima mea illi vivet: * et semen meum sérviet ipsi. 21:32 Annuntiábitur Dómino generátio ventúra: * et annuntiábunt cæli justítiam ejus pópulo qui nascétur, quem fecit Dóminus. Glória omittitur Ant. Divisérunt sibi vestiménta mea, et super vestem meam misérunt sortem.	5 Ant. Rozdzielili sobie * szaty moje, a o suknię moją los miotali. Psalm 21 [2] 21:2 Boże, Boże mój, wejrzyj na mnie, czemuś mię opuścił? * Daleko od zbawienia mego słowa grzechów moich. 21:3 Boże mój, będę wołał we dnie, a nie wysłuchasz, * i w nocy, a nie ku mojej głupocie. 21:4 A Ty mieszkasz w świątyni, * chwało Izraela. 21:5 W Tobie nadzieję mieli ojcowie nasi, * nadzieję mieli, i wybawiłeś ich. 21:6 Do Ciebie wołali, i zostali wybawieni, * w Tobie nadzieję mieli, a nie byli zawstydzeni. 21:7 A jam jest robak, nie człowiek, * pośmiewisko ludzkie i wzgarda pospólstwa. 21:8 Wszyscy, którzy mię widzieli, naśmiewali się ze mnie, * mówili ustami i kiwali głową: 21:9 Nadzieję miał w Panu, niechaj go wyrwie, * niechaj go zbawi, ponieważ go miłuje. 21:10 Albowiem Ty mię wydobyłeś z łona, * nadziejo moja, od piersi matki mojej. Na Ciebie porzucony byłem z łona: 21:11 Od łona matki mojej Ty jesteś Bogiem moim, * nie odstępuj ode mnie. 21:12 Albowiem utrapienie bliskie jest, * bo nie masz kto by ratował. 21:13 Otoczyły mię cielce mnogie, * byki tłuste obległy mię. 21:14 Otworzyli na mnie usta swoje * jak lew porywający i ryczący. 21:15 Wylany jestem jak woda * i rozluźnione są wszystkie kości moje. 21:15 Stało się serce moje jak wosk topniejący * we wnętrzu moim. 21:16 Wyschła jak skorupa siła moja, a język mój przysechł do podniebienia mego: * i doprowadziłeś mię do prochu śmierci. 21:17 Albowiem obstąpiły mię psy mnogie, * zgraja niegodziwców obległa mię. 21:17 Przebodli ręce moje i nogi moje, * policzyli wszystkie kości moje. 21:18 A oni przypatrywali się i patrzyli na mnie: * rozdzielili sobie szaty moje, a o suknię moją los rzucali. 21:20 Ale Ty, Panie, nie oddalaj ode mnie wspomożenia Twego, * wejrzyj ku obronie mojej. 21:21 Wyrwij od miecza, Boże, duszę moją, * a z łapy psa jedyną moją. 21:22 Wybaw mię z paszczęki lwa, * a od rogów jednorożców mnie poniżonego. 21:23 Będę opowiadał imię Twe braciom moim, * wpośród kościoła będę Cię chwalił. 21:24 Wy, co się Pana boicie, chwalcie Go: * wszystko potomstwo Jakuba wysławiajcie Go. 21:25 Niech się Go boi wszystko plemię izraelskie, * albowiem nie wzgardził ani odrzucił prośby ubogiego: 21:25 I nie odwrócił oblicza swego ode mnie: * a gdy wołałem do Niego, wysłuchał mię. 21:26 U Ciebie chwała moja w zebraniu wielkim, * śluby moje oddam przed oczyma bojących się Go. 21:27 Będą jedli ubodzy, i najedzą się, i będą chwalić Pana, ci którzy Go szukają: * będą żyć serca ich na wieki wieków. 21:28 Wspomną i nawrócą się do Pana * wszystkie krańce ziemi. 21:28 I będą się kłaniać przed obliczem Jego * wszystkie rodziny narodów. 21:29 Albowiem Pańskie jest królestwo, * i On będzie panował nad narodami. 21:30 Jedli i kłaniali się wszyscy tłuści ziemi, * przed obliczem Jego będą padać wszyscy, którzy zstępują do ziemi. 21:31 A dusza moja będzie żyła dla Niego * i potomstwo moje będzie Mu służyć. 21:32 Będzie opowiadane Panu przyszłe pokolenie * i będą opowiadać niebiosa sprawiedliwość Jego ludowi, który się narodzi, który uczynił Pan. Chwała pominąć Ant. Rozdzielili sobie szaty moje, a o suknię moją los miotali.
Top  Next Ant. Insurrexérunt in me * testes iníqui, et mentíta est iníquitas sibi. Psalmus 26 [3] 26:1 Dóminus illuminátio mea, et salus mea, * quem timébo? 26:1 Dóminus protéctor vitæ meæ, * a quo trepidábo? 26:2 Dum apprópiant super me nocéntes, * ut edant carnes meas: 26:2 Qui tríbulant me inimíci mei, * ipsi infirmáti sunt, et cecidérunt. 26:3 Si consístant advérsum me castra, * non timébit cor meum. 26:3 Si exsúrgat advérsum me prǽlium, * in hoc ego sperábo. 26:4 Unam pétii a Dómino, hanc requíram, * ut inhábitem in domo Dómini ómnibus diébus vitæ meæ: 26:4 Ut vídeam voluptátem Dómini, * et vísitem templum ejus. 26:5 Quóniam abscóndit me in tabernáculo suo: * in die malórum protéxit me in abscóndito tabernáculi sui. 26:6 In petra exaltávit me: * et nunc exaltávit caput meum super inimícos meos. 26:6 Circuívi, et immolávi in tabernáculo ejus hóstiam vociferatiónis: * cantábo, et psalmum dicam Dómino. 26:7 Exáudi, Dómine, vocem meam, qua clamávi ad te: * miserére mei, et exáudi me. 26:8 Tibi dixit cor meum, exquisívit te fácies mea: * fáciem tuam, Dómine, requíram. 26:9 Ne avértas fáciem tuam a me: * ne declínes in ira a servo tuo. 26:9 Adjútor meus esto: * ne derelínquas me, neque despícias me, Deus, salutáris meus. 26:10 Quóniam pater meus, et mater mea dereliquérunt me: * Dóminus autem assúmpsit me. 26:11 Legem pone mihi, Dómine, in via tua: * et dírige me in sémitam rectam propter inimícos meos. 26:12 Ne tradíderis me in ánimas tribulántium me: * quóniam insurrexérunt in me testes iníqui, et mentíta est iníquitas sibi. 26:13 Credo vidére bona Dómini * in terra vivéntium. 26:14 Exspécta Dóminum, viríliter age: * et confortétur cor tuum, et sústine Dóminum. Glória omittitur Ant. Insurrexérunt in me testes iníqui, et mentíta est iníquitas sibi.	6 Ant. Powstali na mnie * świadkowie fałszywi i zakłamała się nieprawość. Psalm 26 [3] 26:1 Pan oświecenie moje i zbawienie moje, * kogóż się bać będę? 26:1 Pan obrońca żywota mego, * kogóż się będę lękał? 26:2 Gdy się zbliżają przeciw mnie złoczyńcy, * by pożreć ciało moje: 26:2 Którzy mię trapią, nieprzyjaciele moi, * sami omdleli i upadli. 26:3 Choćby stanęły przeciwko mnie wojska, * nie będzie się bało serce moje. 26:3 Choćby powstała przeciwko mnie bitwa, * w Tym ja nadzieję pokładać będę. 26:4 O jedno prosiłem Pana, tego szukać będę, * abym mieszkał w domu Pańskim po wszystkie dni życia mego: 26:4 Abym patrzał na rozkosz Pańską * i nawiedzał kościół Jego. 26:5 Albowiem ukrył mię w przybytku swoim: * w dni złe obronił mię w skrytości przybytku swego. 26:6 Na skałę podniósł mię: * a teraz wyniósł głowę moją ponad wrogów moich. 26:6 Obszedłem i ofiarowałem w przybytku Jego ofiarę krzykliwą:, * będę śpiewał i psalm mówił Panu. 26:7 Wysłuchaj, Panie, głos mój, którym wołam do Ciebie, * zmiłuj się nade mną i wysłuchaj mię. 26:8 Do Ciebie mówiło serce moje, szukało Cię oblicze moje, * oblicza Twego Panie, szukać będę. 26:9 Nie odwracaj oblicza Twego ode mnie, * nie odstępuj w gniewie od sługi Twego. 26:9 Bądź pomocnikiem moim, * nie opuszczaj mnie i nie gardź mną, Boże Zbawicielu mój. 26:10 Albowiem ojciec mój i matka moja opuścili mię, * ale Pan przyjął mię. 26:11 Prawo postaw mi, Panie, w drodze Twojej, * i prowadź mię prostą ścieżką dla nieprzyjaciół moich. 26:12 Nie wydawaj mnie na wolę trapiących mię, * bo powstali przeciwko mnie świadkowie fałszywi i kłamała nieprawość sobie. 26:13 Wierzę, iż oglądać będę dobra Pańskie * w krainie żyjących. 26:14 Oczekuj Pana, mężnie czyń, * i niech się wzmocni serce twoje, a czekaj na Pana. Chwała pominąć Ant. Powstali na mnie świadkowie fałszywi i zakłamała się nieprawość.
Top  Next V. Divisérunt sibi vestiménta mea. R. Et super vestem meam misérunt sortem.	7 V. Rozdzielili sobie szaty moje R. A o suknię moją los miotali.
Top  Next Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris: et ne nos indúcas in tentatiónem: sed líbera nos a malo. Amen. Lectio 1 De Lamentatióne Jeremíæ Prophétæ Lam 2:8-11 8 Heth. Cogitávit Dóminus díssipare murum fíliæ Sion: teténdit funículum suum, et non avértit manum suam a perditióne: luxítque ántemurale, et murus páriter dissipátus est. 9 Teth. Defíxæ sunt in terra portæ ejus: pérdidit, et contrívit vectes ejus: regem ejus et príncipes ejus in géntibus: non est lex, et prophétæ ejus non invenérunt visiónem a Dómino. 10 Jod. Sedérunt in terra, conticuérunt senes fíliæ Sion: conspersérunt cínere cápita sua, accincti sunt ciliciis, abjecérunt in terram cápita sua vírgines Jerúsalem. 11 Caph. Defecérunt præ lácrimis óculi mei, conturbáta sunt víscera mea: effusum est in terra jecur meum super contritióne fíliæ pópuli mei, cum defíceret párvulus et lactens in platéis óppidi. Jerúsalem, Jerúsalem, convértere ad Dóminum Deum tuum. R. Omnes amíci mei dereliquérunt me, et prævaluérunt insidiántes mihi: trádidit me quem diligébam: * Et terribílibus óculis plaga crudéli percutiéntes, acéto potábant me. V. Inter iníquos projecérunt me, et non pepercérunt ánimæ meæ. R. Et terribílibus óculis plaga crudéli percutiéntes, acéto potábant me.	8 Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom: i nie wódź nas na pokuszenie: ale nas zbaw ode złego. Amen. Lekcja 1 Z Lamentacji Proroka Jeremiasza Lm 2:8-11 8 Cheth. Umyślił Pan rozwalić mur córki Syon, wyciągnął sznur swój, i nie odwrócił ręki swéj od gubienia: i płakało przedmurze, i mur spółem rozwalon jest. 9 Teth. Zapadły w ziemię bramy jego, zatracił i połamał zowory jego i króla jego i książęta jego między pogany: niemasz zakonu, a prorocy jego nie naleźli widzenia od Pana. 10 Jod. Siedli na ziemi, umilkli starcy córki Syon, posypali popiołem głowy swe, przepasali się włosienicami, zwiesiły do ziemie głowy swe panny Jeruzalem. 11 Kaph. Ustały od płaczu oczy moje, strwożyły się wnętrza moje, wylała się na ziemię wątroba moja dla starcia córki ludu mego, gdy wstawiało dziecię i ssący na ulicach miasta. Jeruzalem, Jeruzalem, nawróć się do Pana Boga Twego. R. Wszyscy przyjaciele moi opuścili mię i przechwalali się czyhający na mnie. Wydał mnie, którego miłowałem: * Zadawszy mi srogie rany, straszliwemi oczy patrzyli na mnie i octem poili mnie V. Porzucili mnie między łotrami i nie przepuścili duszy mojej. R. Zadawszy mi srogie rany, straszliwemi oczy patrzyli na mnie i octem poili mnie
Top  Next Lectio 2 Lam 2:12-15 12 Lamed. Mátribus suis dixérunt: Ubi est tríticum et vinum? cum defícerent quasi vulneráti in platéis civitátis: cum exhalárent ánimas suas in sinu matrum suárum. 13 Mem. Cui comparábo te? vel cui assimilábo te, fília Jerúsalem? cui exæquábo te, et consolabor te, virgo fília Sion? Magna est enim velut mare contrítio tua: quis medébitur tui? 14 Nun. Prophetæ tui vidérunt tibi falsa et stulta, nec aperiébant iniquitátem tuam, ut te ad pœniténtiam provocarent: vidérunt autem tibi assumptiónes falsas, et ejectiónes. 15 Samech. Plausérunt super te mánibus omnes transeúntes per viam: sibilavérunt, et movérunt caput suum super filiam Jerúsalem: Hǽccine est urbs, dicéntes, perfécti decóris, gáudium univérsæ terræ? Jerúsalem, Jerúsalem, convértere ad Dóminum Deum tuum. R. Velum templi scissum est, * Et omnis terra trémuit: latro de cruce clamábat, dicens: Meménto mei, Dómine, dum veneris in regnum tuum. V. Petræ scissæ sunt, et monuménta apérta sunt, et multa córpora sanctórum, qui dormíerant, surrexérunt. R. Et omnis terra trémuit: latro de cruce clamábat, dicens: Meménto mei, Dómine, dum veneris in regnum tuum.	9 Lekcja 2 Lm 2:12-15 12 Lamed. Matkom swym mówiły: Gdzie jest pszenica i wino? gdy mdleli jako zranieni na ulicach miejskich, gdy wypuszczały dusze swe na łonie matek swych. 13 Mem. Komu cię przyrównam? albo komu cię przypodobam, córko Jerozolimska? z kim cię porównam i pocieszę cię, panno, córko Syon? bo wielkie jest jako morze skruszenie twoje, któż cię zleczy? 14 Nun. Prorocy twoi widzieli tobie fałsz i głupstwo, a nie odkrywali nieprawości twojéj, aby cię do pokuty przywiedli: lecz upatrowali tobie proroctwa fałszywe i wygnania. 15 Samech. Klaskali nad tobą rękoma wszyscy mijający drogą, świstali i chwiali głową swoją nad córką Jerozolimską, mówiąc: I onóż to jest miasto doskonałéj piękności, wesele wszystkiéj ziemie? Jeruzalem, Jeruzalem, nawróć się do Pana Boga Twego. R. Zasłona kościelna rozdarła się. * I wszystka ziemia zadrżała: łotr z krzyża wołał, mówiąc: Panie, pomnij na mnie, gdy przyjdziesz do Królestwa Twego. V. Skały się popadały i groby się otworzyły i wiele ciał świętych, którzy byli posnęli, powstało. R. I wszystka ziemia zadrżała: łotr z krzyża wołał, mówiąc: Panie, pomnij na mnie, gdy przyjdziesz do Królestwa Twego.
Top  Next Lectio 3 Lam 3:1-9 1 Aleph. Ego vir videns paupertátem meam in virga indignatiónis ejus. 2 Aleph. Me minávit, et adduxit in ténebras, et non in lucem. 3 Aleph. Tantum in me vértit, et convértit manum suam tota die. 4 Beth. Vetustam fecit pellem meam, et carnem meam, contrívit ossa mea. 5 Beth. Ædificávit in gyro meo, et circúmdedit me felle et labóre. 6 Beth. In tenebrósis collocávit me, quasi mórtuos sempitérnos. 7 Ghimel. Circumædificávit advérsum me, ut non egrédiar: aggravávit cómpedem meum. 8 Ghimel. Sed et, cum clamávero et rogávero, exclúsit oratiónem meam. 9 Ghimel. Conclúsit vias meas lapidibus quadris, sémitas meas subvértit. Jerúsalem, Jerúsalem, convértere ad Dóminum Deum tuum. R. Vínea mea elécta, ego te plantávi: * Quómodo convérsa es in amaritúdinem, ut me crucifígeres et Barábbam dimítteres? V. Sepívi te, et lápides elégi ex te, et ædificávi turrim. R. Quómodo convérsa es in amaritúdinem, ut me crucifígeres et Barábbam dimítteres? Glória omittitur R. Vinea mea elécta, ego te plantávi: * Quómodo convérsa es in amaritúdinem, ut me crucifígeres et Barábbam dimítteres?	10 Lekcja 3 Lm 3:1-9 1 Aleph. Jam mąż widzący ubóstwo moje w rózdze zagniewania jego. 2 Aleph. Zaprowadził mię i zawiódł do ciemności, a nie do światłości. 3 Aleph. Tylko się na mię obrócił, i obraca rękę swą przez wszystek dzień. 4 Beth. Starą uczynił skórę moję i ciało moje, połamał kości moje. 5 Beth. Obudował około mnie, i ogarnął mię żółcią i pracą. 6 Beth. W ciemnościach posadził mię, jako umarłe wieczne. 7 Gimel. Obudował przeciwko mnie, żebych nie wyszedł, obciążył okowy moje. 8 Gimel. Ale i gdy wołać będę i prosić, odrzuci modlitwę moję. 9 Gimel. Zagrodził drogi moje kamieniem kwadratowym, ścieżki moje wywrócił. Jeruzalem, Jeruzalem, nawróć się do Pana Boga Twego. R. Winnico moja wybrana, jam Cię zasadził * Jakoż obróciłaś się w gorzkość, abyś mię ukrzyżowała, a Barabasza wypuściła? V. Ogrodziłem ciebie i wy brałem z ciebie kamienie i zbudowałem wieżę. R. Jakoż obróciłaś się w gorzkość, abyś mię ukrzyżowała, a Barabasza wypuściła? Chwała pominąć R. Winnico moja wybrana, jam Cię zasadził * Jakoż obróciłaś się w gorzkość, abyś mię ukrzyżowała, a Barabasza wypuściła?
Top  Next Nocturn II. Ant. Vim faciébant, * qui quærébant ánimam meam. Psalmus 37 [4] 37:2 Dómine, ne in furóre tuo árguas me, * neque in ira tua corrípias me. 37:3 Quóniam sagíttæ tuæ infíxæ sunt mihi: * et confirmásti super me manum tuam. 37:4 Non est sánitas in carne mea a fácie iræ tuæ: * non est pax óssibus meis a fácie peccatórum meórum. 37:5 Quóniam iniquitátes meæ supergréssæ sunt caput meum: * et sicut onus grave gravátæ sunt super me. 37:6 Putruérunt et corrúptæ sunt cicatríces meæ, * a fácie insipiéntiæ meæ. 37:7 Miser factus sum, et curvátus sum usque in finem: * tota die contristátus ingrediébar. 37:8 Quóniam lumbi mei impléti sunt illusiónibus: * et non est sánitas in carne mea. 37:9 Afflíctus sum, et humiliátus sum nimis: * rugiébam a gémitu cordis mei. 37:10 Dómine, ante te omne desidérium meum: * et gémitus meus a te non est abscónditus. 37:11 Cor meum conturbátum est, derelíquit me virtus mea: * et lumen oculórum meórum, et ipsum non est mecum. 37:12 Amíci mei, et próximi mei * advérsum me appropinquavérunt, et stetérunt. 37:12 Et qui juxta me erant, de longe stetérunt: * et vim faciébant qui quærébant ánimam meam. 37:13 Et qui inquirébant mala mihi, locúti sunt vanitátes: * et dolos tota die meditabántur. 37:14 Ego autem tamquam surdus non audiébam: * et sicut mutus non apériens os suum. 37:15 Et factus sum sicut homo non áudiens: * et non habens in ore suo redargutiónes. 37:16 Quóniam in te, Dómine, sperávi: * tu exáudies me, Dómine, Deus meus. 37:17 Quia dixi: Nequándo supergáudeant mihi inimíci mei: * et dum commovéntur pedes mei, super me magna locúti sunt. 37:18 Quóniam ego in flagélla parátus sum: * et dolor meus in conspéctu meo semper. 37:19 Quóniam iniquitátem meam annuntiábo: * et cogitábo pro peccáto meo. 37:20 Inimíci autem mei vivunt, et confirmáti sunt super me: * et multiplicáti sunt qui odérunt me iníque. 37:21 Qui retríbuunt mala pro bonis, detrahébant mihi: * quóniam sequébar bonitátem. 37:22 Ne derelínquas me, Dómine, Deus meus: * ne discésseris a me. 37:23 Inténde in adjutórium meum, * Dómine, Deus, salútis meæ. Glória omittitur Ant. Vim faciébant, qui quærébant ánimam meam.	11 Nocturn II. Ant. Gwałt czynili * szukający duszy mojej. Psalm 37 [4] 37:2 Panie, nie karć mnie w zapalczywości Twojej * i w gniewie Twoim mnie nie karz. 37:3 Albowiem strzały Twoje utkwiły we mnie * i ciężko położyłeś na mnie rękę Twoją. 37:4 Nie masz zdrowia w ciele moim dla gniewu Twego, * nie masz pokoju kościom moim dla grzechów moich. 37:5 Albowiem nieprawości moje przewyższyły głowę moją * i jak brzemię ciężkie zaciążyły na mnie. 37:6 Pogniły i ropieją blizny moje * z powodu głupoty mojej. 37:7 Znędzniałem i skurczyłem się bardzo, * cały dzień chodziłem zasmucony. 37:8 Albowiem biodra moje pełne są naigrawania * i nie masz zdrowia w ciele moim. 37:9 Jestem strapiony i uniżony bardzo, * krzyczałem z powodu jęków serca mego. 37:10 Panie, przed Tobą jest cała tęsknota moja * i wzdychanie moje przed Tobą nie jest skryte. 37:11 Serce moje strwożone jest, opuściła mię siła moja, * i nawet jasności oczu moich nie masz przy mnie. 37:12 Przyjaciele moi i bliscy moi * przybliżyli się ku mnie i stanęli. 37:12 A którzy przy mnie byli, stali z daleka: * i gwałt czynili ci, którzy szukali duszy mojej. 37:13 A którzy mi życzyli zła, mówili marności * i zdrady cały dzień obmyślali. 37:14 A ja jak głuchy nie słyszałem * i byłem jak niemy, nie otwierający ust swoich. 37:15 I stałem się jak człowiek niesłyszący * i nie mający odpowiedzi w ustach swoich. 37:16 Albowiem w Tobie, Panie, nadzieję miałem, * Ty mnie wysłuchasz, Panie, Boże mój. 37:17 Bo mówiłem: By się kiedy nie weselili ze mnie nieprzyjaciele moi * i by nie mówili hardo przeciwko mnie gdy chwieją się nogi moje. 37:18 Bo ja na bicze gotów jestem * i ból mój przed obliczem moim jest zawsze. 37:19 Albowiem nieprawość moją oznajmię * i będę się troskał za grzech mój. 37:20 Lecz nieprzyjaciele moi żyją i mocniejsi są ode mnie, * i rozmnożyli się nienawidzący mnie niesprawiedliwie. 37:21 Którzy oddają złem za dobre, uwłaczali mi, * ponieważ chodziłem za dobrem. 37:22 Nie opuszczaj mnie, Panie, Boże mój, * nie odstępuj ode mnie. 37:23 Bądź gotów na ratunek mój, * Panie, Boże zbawienia mego. Chwała pominąć Ant. Gwałt czynili szukający duszy mojej.
Top  Next Ant. Confundántur * et revereántur, qui quærunt ánimam meam, ut áuferant eam. Psalmus 39 [5] 39:2 Exspéctans exspectávi Dóminum, * et inténdit mihi. 39:3 Et exaudívit preces meas: * et edúxit me de lacu misériæ, et de luto fæcis. 39:3 Et státuit super petram pedes meos: * et diréxit gressus meos. 39:4 Et immísit in os meum cánticum novum, * carmen Deo nostro. 39:4 Vidébunt multi, et timébunt: * et sperábunt in Dómino. 39:5 Beátus vir, cujus est nomen Dómini spes ejus: * et non respéxit in vanitátes et insánias falsas. 39:6 Multa fecísti tu, Dómine, Deus meus, mirabília tua: * et cogitatiónibus tuis non est qui símilis sit tibi. 39:6 Annuntiávi et locútus sum: * multiplicáti sunt super númerum. 39:7 Sacrifícium et oblatiónem noluísti: * aures autem perfecísti mihi. 39:7 Holocáustum et pro peccáto non postulásti: * tunc dixi: Ecce, vénio. 39:8 In cápite libri scriptum est de me ut fácerem voluntátem tuam: * Deus meus, vólui, et legem tuam in médio cordis mei. 39:10 Annuntiávi justítiam tuam in ecclésia magna, * ecce, lábia mea non prohibébo: Dómine, tu scisti. 39:11 Justítiam tuam non abscóndi in corde meo: * veritátem tuam et salutáre tuum dixi. 39:11 Non abscóndi misericórdiam tuam et veritátem tuam * a concílio multo. 39:12 Tu autem, Dómine, ne longe fácias miseratiónes tuas a me: * misericórdia tua et véritas tua semper suscepérunt me. 39:13 Quóniam circumdedérunt me mala, quorum non est númerus: * comprehendérunt me iniquitátes meæ, et non pótui ut vidérem. 39:13 Multiplicátæ sunt super capíllos cápitis mei: * et cor meum derelíquit me. 39:14 Compláceat tibi, Dómine, ut éruas me: * Dómine, ad adjuvándum me réspice. 39:15 Confundántur et revereántur simul, qui quærunt ánimam meam, * ut áuferant eam. 39:15 Convertántur retrórsum, et revereántur, * qui volunt mihi mala. 39:16 Ferant conféstim confusiónem suam, * qui dicunt mihi: Euge, euge. 39:17 Exsúltent et læténtur super te omnes quæréntes te: * et dicant semper: Magnificétur Dóminus: qui díligunt salutáre tuum. 39:18 Ego autem mendícus sum, et pauper: * Dóminus sollícitus est mei. 39:18 Adjútor meus, et protéctor meus tu es: * Deus meus, ne tardáveris. Glória omittitur Ant. Confundántur et revereántur, qui quærunt ánimam meam, ut áuferant eam.	12 Ant. Niech będą zawstydzeni * i zesromoceni, którzy szukają duszy mej, aby ją odjęli. Psalm 39 [5] 39:2 Czekając oczekiwałem Pana, * i skłonił się ku mnie. 39:3 I wysłuchał próśb moich, * i wywiódł mię z dołu nędzy i z bagna błotnistego. 39:3 I postawił na skale nogi moje, * i naprostował kroki moje. 39:4 I włożył pieśń nową w usta moje, * hymn Bogu naszemu. 39:4 Ujrzy to wielu i będą się bać, * i będą mieć nadzieję w Panu. 39:5 Błogosławiony mąż, którego nadzieją jest imię Pańskie, * a nie oglądał się na marności i na szaleństwa omylne. 39:6 Wiele uczyniłeś Ty, Panie, Boże mój, cudów Twoich, * i nie ma, kto by był podobny Tobie w myślach Twoich. 39:6 Opowiadałem i mówiłem: * liczniejsze są nad liczbę. 39:7 Ofiary i obiaty nie chciałeś, * ale uszy mi przysposobiłeś. 39:7 Całopalenia i za grzech nie żądałeś: * wtedy rzekłem: Oto idę. 39:8 W nagłówku księgi napisano o mnie, abym czynił wolę Twoją: * Boże mój, pragnąłem, i zakon Twój jest w środku serca mego. 39:10 Opowiadałem sprawiedliwość Twoją w zebraniu wielkim, * oto warg moich nie będę hamował, Panie, Ty wiesz. 39:11 Sprawiedliwości Twojej nie skryłem w sercu moim, * prawdę Twoją i zbawienie Twe opowiadałem. 39:11 Nie taiłem miłosierdzia Twego i prawdy Twojej * przed zgromadzeniem wielkim. 39:12 A Ty, Panie, nie oddalaj zmiłowania Twego ode mnie: * miłosierdzie Twoje i prawda Twoja zawsze mnie broniły. 39:13 Albowiem otoczyło mię zło, któremu nie masz liczby: * pojmały mię nieprawości moje, i nie mogłem przejrzeć. 39:13 Rozmnożyły się nad włosy głowy mojej * i serce moje opuściło mię. 39:14 Niech Ci się spodoba, Panie, abyś mię wyrwał, * Panie, ku ratunkowi memu wejrzyj. 39:15 Niech będą zawstydzeni i pohańbieni wszyscy, którzy szukają duszy mojej, * aby ją zabrać. 39:15 Niech się obrócą wstecz i niech się zawstydzą, * którzy mi życzą złego. 39:16 Niech odniosą natychmiast zelżywość swą, * którzy mi mówią: Ha, ha. 39:17 Niech się rozradują i uweselą w Tobie wszyscy, którzy Cię szukają, * i niech mówią zawsze: Niech będzie uwielbiony Pan, którzy miłują zbawienie Twoje. 39:18 Ja zaś jestem żebrak i ubogi: * Pan stara się o mnie. 39:18 Pomocnikiem moim, i obrońcą moim jesteś Ty, * Boże mój, nie zwlekajże. Chwała pominąć Ant. Niech będą zawstydzeni i zesromoceni, którzy szukają duszy mej, aby ją odjęli.
Top  Next Ant. Alieni * insurrexérunt in me, et fortes quæsiérunt ánimam meam. Psalmus 53 [6] 53:3 Deus, in nómine tuo salvum me fac: * et in virtúte tua júdica me. 53:4 Deus, exáudi oratiónem meam: * áuribus pércipe verba oris mei. 53:5 Quóniam aliéni insurrexérunt advérsum me, et fortes quæsiérunt ánimam meam: * et non proposuérunt Deum ante conspéctum suum. 53:6 Ecce enim, Deus ádjuvat me: * et Dóminus suscéptor est ánimæ meæ. 53:7 Avérte mala inimícis meis: * et in veritáte tua dispérde illos. 53:8 Voluntárie sacrificábo tibi, * et confitébor nómini tuo, Dómine: quóniam bonum est: 53:9 Quóniam ex omni tribulatióne eripuísti me: * et super inimícos meos despéxit óculus meus. Glória omittitur Ant. Alieni insurrexérunt in me, et fortes quæsiérunt ánimam meam.	13 Ant. Obcy * powstali przeciwko mnie i mocarze szukają duszy mojej. Psalm 53 [6] 53:3 Boże w imię Twoje zbaw mię, * i w mocy Twojej sądź mię. 53:4 Boże, wysłuchaj modlitwy mojej, * przyjmij w uszy słowa ust moich. 53:5 Albowiem obcy powstali przeciwko mnie i potężni szukali duszy mojej, * a nie kładli Boga przed oczyma swymi. 53:6 Bo oto Bóg mi dopomaga, * a Pan jest obrońcą duszy mojej. 53:7 Odwróć zło na nieprzyjaciół moich * i według prawdy Twojej wytrać ich. 53:8 Dobrowolnie będę ofiarował Tobie * i będę wysławiał imię Twoje, albowiem dobre jest. 53:9 Bo ze wszelkiego utrapienia wyrwałeś mię: * a oko moje wzgardziło nieprzyjaciółmi moimi. Chwała pominąć Ant. Obcy powstali przeciwko mnie i mocarze szukają duszy mojej.
Top  Next V. Insurrexérunt in me testes iniqui. R. Et mentíta est iníquitas sibi.	14 V. Powstali na mnie świadkowie fałszywi. R. I zakłamała się nieprawość.
Top  Next Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris: et ne nos indúcas in tentatiónem: sed líbera nos a malo. Amen. Lectio 4 Ex tractátu sancti Augustíni Epíscopi super Psalmos In Psalm 63 ad versum 2 Protexísti me, Deus, a convéntu malignántium, a multitúdine operántium iniquitátem. Jam ipsum caput nostrum intueámur. Multi Mártyres tália passi sunt, sed nihil sic elúcet, quómodo caput Mártyrum: ibi mélius intuémur, quod illi expérti sunt. Protéctus est a multitúdine malignántium, protegénte se Deo, protegénte carnem suam ipso Fílio, et hómine, quem gerébat: quia fílius hóminis est, et Fílius Dei est. Fílius Dei, propter formam Dei: fílius hóminis, propter formam servi, habens in potestáte pónere ánimam suam, et recípere eam. Quid ei potuérunt fácere inimíci? Occidérunt corpus, ánimam non occidérunt. Inténdite. Parum ergo erat, Dóminum hortári Mártyres verbo, nisi firmáret exémplo. R. Tamquam ad latrónem exístis cum gládiis et fustibus comprehéndere me: * Cotídie apud vos eram in templo docens, et non me tenuístis: et ecce flagellátum dúcitis ad crucifigéndum. V. Cumque injecíssent manus in Jesum, et ténuissent eum, dixit ad eos. R. Cotídie apud vos eram in templo docens, et non me tenuístis: et ecce flagellátum dúcitis ad crucifigéndum.	15 Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom: i nie wódź nas na pokuszenie: ale nas zbaw ode złego. Amen. Lekcja 4 Z traktatu św. Augustyna Biskupa o Psalmach Psalm 63 od 2 wiersza Obroniłeś mnie, Boże, od spisku złośliwych, od mnóstwa czyniących nieprawość. Tu wejrzyjmy na głowę naszą — Chrystusa. Wielu męczenników podobnie umęczonymi zostało: lecz żaden z nich nie zajaśniał tak, jak głowa męczenników patrząc na Jego cierpienia lepiej rozumiemy, co oni przenieśli. Chrystus obroniony był od mnóstwa ludzi złych; bronił Go Bóg; bronił ciała swego Syn Boży, który się stał człowiekiem, gdyż jest i Synem człowieczym i Synem Bożym. Synem Bożym z powodu natury Boskiej; synem człowieczym z powodu natury sługi, którą wziął na siebie, mając moc wydać życie swoje lub zachować je. Cóż mogli mu uczynić nieprzyjaciele? Zabili ciało, ale duszy zabić nie mogli. Rozważcie. Mało byłoby Panu zagrzewać męczenników słowem, nie dając im przykładu. R. Jako na zbójcę wyszliście z mieczami i kijmi pojmać mię: * Na każdy dzień byłem w kościele ucząc, a nie pojmaliście mię: a oto ubiczowawszy mię, wywiedliście na ukrzyżowanie, V. A gdy oni podnieśli ręce na Jezusa i pojmali go, rzekł im. R. Na każdy dzień byłem w kościele ucząc, a nie pojmaliście mię: a oto ubiczowawszy mię, wywiedliście na ukrzyżowanie,
Top  Next Lectio 5 Nostis qui convéntus erat malignántium Judæórum, et quæ multitúdo erat operántium iniquitátem. Quam iniquitátem? Quia voluérunt occídere Dóminum Jesum Christum. Tanta ópera bona, inquit, osténdi vobis: propter quod horum me vultis occídere? Pértulit omnes infírmos eórum, curávit omnes lánguidos eórum, prædicávit regnum cælórum, non tácuit vítia eórum, ut ipsa pótius eis displícerent, non médicus, a quo sanabántur. His ómnibus curatiónibus ejus ingráti, tamquam multa febre phrenétici, insaniéntes in medicum, qui vénerat curáre eos, excogitavérunt consílium perdéndi eum: tamquam ibi voléntes probáre, utrum vere homo sit, qui mori possit, an áliquid super hómines sit, et mori se non permíttat. Verbum ipsórum agnóscimus in Sapiéntia Salomónis: Morte turpíssima, ínquiunt, condemnémus eum. Interrogémus eum: erit enim respéctus in sermónibus illíus. Si enim vere Fílius Dei est, líberet eum. R. Ténebræ factæ sunt, dum crucifixíssent Jesum Judǽi: et circa horam nonam exclamávit Jesus voce magna: Deus meus, ut quid me dereliquísti? * Et inclináto cápite, emisit spíritum. V. Exclámans Jesus voce magna, ait: Pater, in manus tuas comméndo spíritum meum. R. Et inclináto cápite, emisit spíritum.	16 Lekcja 5 Wiecie, że Zgromadzenie uczynili Żydowie przewrotni i wiecie jak wielką była liczba czyniących nieprawość? Tę iż chcieli zabić Pana Jezusa Chrystusa. Tyle dobrych dzieł uczyniłem dla was rzecze im: dla któregoż to chcecie mnie zabić? Przyjmował wszystkich ułomnych ich, uzdrawiał wszystkich chorych, opowiadał królestwo niebieskie, ale nie zamilczał występków ich. Nie podobało im się to lekarstwo, które im podawał i nie chcieli go mieć za lekarza, któryby ich uzdrowił. Nie pamiętni wszystkich dobrodziejstw Jego, podobni do szaleńców w gorączce, których drażni obecność lekarza, przychodzącego uzdrowić ich; uknuli spisek, aby Go zgubić. Zrobili to, jakby chcąc przekonać się, kim On był naprawdę: człowiekiem podległym śmierci, czy człowiekiem wyższym ponad resztę ludzi, nad którym śmierć władzy nie ma. W księdze Mądrości czytamy przepowiednię słów, które wtedy wyrzekli: Skażmy go, aby umarł śmiercią najhaniebniejszą, pytajmy go, abyśmy mogli mieć wzgląd na słowa Jego. Jeśli prawdziwie jest Synem Bożym, Bóg wybawi Go. R. Gdy Żydzi ukrzyżowali Jezusa, stały się ciemności: a około dziewiątej godziny zawołał Jezus głosem wielkim: Boże mój, czemuś mię opuścił? * A skłoniwszy głowę, wypuścił ducha. V. A Jezus, zawoławszy głosem wielkim rzekł: Ojcze, w ręce Twe polecam Ducha mego. R. A skłoniwszy głowę, wypuścił ducha.
Top  Next Lectio 6 Exacuérunt tamquam gládium linguas suas. Non dicant Judæi: Non occídimus Christum. Etenim proptérea eum dedérunt júdici Piláto, ut quasi ipsi a morte ejus videréntur immúnes. Nam cum dixísset eis Pilátus: Vos eum occídite: respondérunt, Nobis non licet occídere quemquam. Iniquitátem facínoris sui in judicem hóminem refúndere volébant: sed numquid Deum judicem fallébant? Quod fecit Pilátus, in eo ipso quod fecit, aliquántum párticeps fuit: sed in comparatióne illórum multo ipse innocéntior. Instítit enim quantum pótuit, ut illum ex eórum mánibus liberáret: nam proptérea flagellátum produxit ad eos. Non persequéndo Dóminum flagellávit, sed eórum furóri satisfácere volens: ut vel sic jam mitéscerent, et desínerent velle occídere, cum flagellátum víderent. Fecit et hoc. At ubi perseveravérunt, nostis illum lavísse manus, et dixísse, quod ipse non fecísset, mundum se esse a morte illíus. Fecit tamen. Sed si reus, quia fecit vel invítus: illi innocéntes, qui coëgérunt ut fáceret? Nullo modo. Sed ille dixit in eum senténtiam, et jussit eum crucifígi, et quasi ipse occídit: et vos, o Judǽi, occídistis. Unde occídistis? Gládio linguæ: acuístis enim linguas vestras. Et quando percússistis, nisi quando clamástis: Crucifíge, crucifíge? R. Animam meam diléctam trádidi in manus iniquórum, et facta est mihi heréditas mea sicut leo in silva: dedit contra me voces adversárius, dicens: Congregámini, et properáte ad devorándum illum: posuérunt me in desérto solitúdinis, et luxit super me omnis terra: * Quia non est invéntus qui me agnósceret, et fáceret bene. V. Insurrexérunt in me viri absque misericórdia, et non pepercérunt ánimæ meæ. R. Quia non est invéntus qui me agnósceret, et fáceret bene. Glória omittitur R. Animam meam diléctam trádidi in manus iniquórum, et facta est mihi heréditas mea sicut leo in silva: dedit contra me voces adversárius, dicens: Congregámini, et properáte ad devorándum illum: posuérunt me in desérto solitúdinis, et luxit super me omnis terra: * Quia non est invéntus qui me agnósceret, et fáceret bene.	17 Lekcja 6 Wyostrzyli języki swoje jak miecz. Niech nie mówią Żydzi: Nie myśmy zabili Chrystusa. Gdyż jeśli go zaprowadzili przed trybunał Piłata, to na to, ażeby wydać się niejako niewinnymi Jego śmierci. I w istocie, gdy Piłat im powiedział: Sami skażcie go, na śmierć, odpowiedzieli: Niewolno nam nikogo ua śmierć skazywać. Chcieli więc, by cała odpowiedzialność za zbrodnię spadła na sędziego człowieka; lecz zaliż mogli oszukać Sędziego Boga? W tem, co uczynił Piłat, stał się po części uczestnikiem zbrodni, lecz w porówaniu z nimi, nierównie mniej jest winnym: gdyż nalegał ile tylko mógł, aby go z rąk ich wyrwać: i przeto okrutnie ubiczowanego przed nimi stawił. Nie z chęci prześladowania ubiczował Pana, lecz zajadłości ich chciał dogodzić, aby się tem przynajmniej ułagodzili i zaniechali zamiaru zabicia go, gdy tak dalece ubiczowanego ujrzą. Uczynił i to. Gdy zaś uporczywie trwali w złości, wiecie, iż umył ręce swoje i oświadczył się z tem, że nie on to popełnił; że nie winien śmierci jego. Jednakże uczynił. Jeżeli więc on jest winien, chociaż niechętnie zdał go na śmierć, mająż być niewinnymi, którzy go zmusili, aby to uczynił? Żadną miarą. Lecz on wydał na niego wyrok i rozkazał, aby go ukrzyżowano, a już tem samem jakby go zabił; z tem wszystkiem wy, o Żydzi, zabiliście. Jakimże sposobem zabiliście? Oto mieczem języka, bo zaostrzyliście języki wasze. Kiedyż mianowicie zadaliście cios śmiertelny, jeśli nie wtedy, gdyście krzyczeli: Ukrzyżuj, ukrzyżuj. R. Ulubioną duszę moją wydałem w ręce grzeszników i stało mi się dziedzictwo moje jako lew na puszczy: puścił przeciwko mnie głos przeciwnik, mówiąc: Przyjdźcie, zbierzcie się wszyscy, śpieszcie się na pożarcie. Postawili mię samotnego na pustyni i płakała nademną wszystka ziemia. * Albowiem nie jest nalezion, któryby mię poznał i uczynił dobrze. V. Powstali na mnie mężowie bez miłosierdzia i nie przepuścili duszy mojej. R. Albowiem nie jest nalezion, któryby mię poznał i uczynił dobrze. Chwała pominąć R. Ulubioną duszę moją wydałem w ręce grzeszników i stało mi się dziedzictwo moje jako lew na puszczy: puścił przeciwko mnie głos przeciwnik, mówiąc: Przyjdźcie, zbierzcie się wszyscy, śpieszcie się na pożarcie. Postawili mię samotnego na pustyni i płakała nademną wszystka ziemia. * Albowiem nie jest nalezion, któryby mię poznał i uczynił dobrze.
Top  Next Nocturn III. Ant. Ab insurgéntibus in me * líbera me, Dómine, quia occupavérunt ánimam meam. Psalmus 58 [7] 58:2 Éripe me de inimícis meis, Deus meus: * et ab insurgéntibus in me líbera me. 58:3 Éripe me de operántibus iniquitátem: * et de viris sánguinum salva me. 58:4 Quia ecce cepérunt ánimam meam: * irruérunt in me fortes. 58:5 Neque iníquitas mea, neque peccátum meum, Dómine: * sine iniquitáte cucúrri, et diréxi. 58:6 Exsúrge in occúrsum meum, et vide: * et tu, Dómine, Deus virtútum, Deus Israël, 58:6 Inténde ad visitándas omnes gentes: * non misereáris ómnibus, qui operántur iniquitátem. 58:7 Converténtur ad vésperam: et famem patiéntur ut canes, * et circuíbunt civitátem. 58:8 Ecce, loquéntur in ore suo, et gládius in lábiis eórum: * quóniam quis audívit? 58:9 Et tu, Dómine, deridébis eos: * ad níhilum dedúces omnes gentes. 58:10 Fortitúdinem meam ad te custódiam, quia, Deus, suscéptor meus es: * Deus meus, misericórdia ejus prævéniet me. 58:12 Deus osténdet mihi super inimícos meos, ne occídas eos: * nequándo obliviscántur pópuli mei. 58:12 Dispérge illos in virtúte tua: * et depóne eos, protéctor meus, Dómine: 58:13 Delíctum oris eórum, sermónem labiórum ipsórum: * et comprehendántur in supérbia sua. 58:13 Et de exsecratióne et mendácio annuntiabúntur in consummatióne: * in ira consummatiónis, et non erunt. 58:14 Et scient quia Deus dominábitur Jacob: * et fínium terræ. 58:15 Converténtur ad vésperam: et famem patiéntur ut canes, * et circuíbunt civitátem. 58:16 Ipsi dispergéntur ad manducándum: * si vero non fúerint saturáti, et murmurábunt. 58:17 Ego autem cantábo fortitúdinem tuam: * et exsultábo mane misericórdiam tuam. 58:17 Quia factus es suscéptor meus, * et refúgium meum, in die tribulatiónis meæ. 58:18 Adjútor meus, tibi psallam, quia, Deus, suscéptor meus es: * Deus meus, misericórdia mea. Glória omittitur Ant. Ab insurgéntibus in me líbera me, Dómine, quia occupavérunt ánimam meam.	18 Nocturn III. Ant. Od powstających przeciwko mnie * wybaw mnie, Panie, ponieważ zajęli duszę moją. Psalm 58 [7] 58:2 Wyzwól mię od nieprzyjaciół moich Boże mój, * i od powstających przeciwko mnie wybaw mię. 58:3 Wyrwij mię od tych, którzy czynią nieprawość, * i od mężów krwawych wybaw mię. 58:4 Bo oto ułowili duszę moją, * rzucili się na mnie potężni. 58:5 Ani nieprawości, ani grzechu nie ma przy mnie, Panie: * bez nieprawości biegłem i prosto postępowałem. 58:6 Powstań na me spotkanie, i zobacz: * a Ty, Panie, Boże zastępów, Boże Izraela: 58:6 Udaj się by nawiedzić wszystkie narody, * nie miej litości nad wszystkimi, którzy czynią nieprawość. 58:7 Wrócą się wieczorem i głodem będą przymierać jak psy, * i będą krążyć dokoła miasta. 58:8 Oto będą mówić ustami swymi, a miecz w ustach ich: * a któż słyszał? 58:9 A Ty, Panie, wyśmiejesz ich, * wniwecz obrócisz wszystkie narody. 58:10 Moc moją przy Tobie zachowam, bo Bóg jest moim obrońcą: * Bóg mój, miłosierdzie Jego uprzedzi mię. 58:12 Bóg da mi spoglądać na nieprzyjaciół moich, nie zabijaj ich, * by snadź nie zapomniał lud mój. 58:12 Rozprosz ich mocą Twoją * i strać ich, obrońco mój, Panie. 58:13 Za grzechy ust ich, za mowy warg ich * niech będą pojmani w hardości swojej. 58:13 A za złorzeczenia i kłamstwa będzie o nich ogłoszone na zatracenie: * w gniewie zatracenia, i nie będzie ich. 58:14 I poznają, iż Bóg będzie panował nad Jakubem * i aż do krańców ziemi. 58:15 Wrócą się wieczorem i głodem będą przymierać jak psy, * i będą krążyć dokoła miasta. 58:16 Rozbiegną się za jedzeniem, * a jeśli się nie najedzą, będą mruczeć. 58:17 Ale ja będę opiewał moc Twoją * i będę z radością wychwalał rano miłosierdzie Twoje. 58:17 Boś się stał obrońcą moim * i ucieczką moją w dzień utrapienia mego. 58:18 Pomocniku mój, Tobie będę śpiewał, ponieważ Boże jesteś obrońcą moim: * Bogiem moim, miłosierdziem moim. Chwała pominąć Ant. Od powstających przeciwko mnie wybaw mnie, Panie, ponieważ zajęli duszę moją.
Top  Next Ant. Longe fecísti * notos meos a me: tráditus sum, et non egrediébar. Psalmus 87 [8] 87:2 Dómine, Deus salútis meæ: * in die clamávi, et nocte coram te. 87:3 Intret in conspéctu tuo orátio mea: * inclína aurem tuam ad precem meam: 87:4 Quia repléta est malis ánima mea: * et vita mea inférno appropinquávit. 87:5 Æstimátus sum cum descendéntibus in lacum: * factus sum sicut homo sine adjutório, inter mórtuos liber. 87:6 Sicut vulneráti dormiéntes in sepúlcris, quorum non es memor ámplius: * et ipsi de manu tua repúlsi sunt. 87:7 Posuérunt me in lacu inferióri: * in tenebrósis, et in umbra mortis. 87:8 Super me confirmátus est furor tuus: * et omnes fluctus tuos induxísti super me. 87:9 Longe fecísti notos meos a me: * posuérunt me abominatiónem sibi. 87:9 Tráditus sum, et non egrediébar: * óculi mei languérunt præ inópia. 87:10 Clamávi ad te, Dómine, tota die: * expándi ad te manus meas. 87:11 Numquid mórtuis fácies mirabília: * aut médici suscitábunt, et confitebúntur tibi? 87:12 Numquid narrábit áliquis in sepúlcro misericórdiam tuam, * et veritátem tuam in perditióne? 87:13 Numquid cognoscéntur in ténebris mirabília tua, * et justítia tua in terra obliviónis? 87:14 Et ego ad te, Dómine, clamávi: * et mane orátio mea prævéniet te. 87:15 Ut quid, Dómine, repéllis oratiónem meam: * avértis fáciem tuam a me? 87:16 Pauper sum ego, et in labóribus a juventúte mea: * exaltátus autem, humiliátus sum et conturbátus. 87:17 In me transiérunt iræ tuæ: * et terróres tui conturbavérunt me. 87:18 Circumdedérunt me sicut aqua tota die: * circumdedérunt me simul. 87:19 Elongásti a me amícum et próximum: * et notos meos a miséria. Glória omittitur Ant. Longe fecísti notos meos a me: tráditus sum, et non egrediébar.	19 Ant. Oddaliłeś ode mnie * znajomych moich, zdradzony jestem i wyjść nie mogę. Psalm 87 [8] 87:2 Panie, Boże zbawienia mego, * we dnie i w nocy wołałem przed Tobą. 87:3 Niechaj modlitwa moja przyjdzie przed oblicze Twoje, * nakłoń ucha Twego ku prośbie mojej: 87:4 Albowiem dusza moja napełniona jest złem, * a życie moje zbliżyło się do otchłani. 87:5 Poczytano mię między zstępujących do grobu, * stałem się jak człowiek bez pomocy, między umarłymi wolny. 87:6 Jak zranieni, którzy śpią w grobach, o których więcej nie pamiętasz * i którzy z Twej ręki są wyrzuceni. 87:7 Wsadzili mię w dół najgłębszy, * do ciemności i do cienia śmierci. 87:8 Wzmocnił się gniew Twój nade mną * i przywiodłeś na mnie wszystkie nawałności Twoje. 87:9 Oddaliłeś ode mnie znajomych moich, * uczynili mię obrzydzeniem sobie. 87:9 Jestem wydany i nie wychodziłem: * oczy moje omdlały z nędzy. 87:10 Wołałem ku Tobie, Panie, cały dzień, * wyciągałem do Ciebie ręce moje. 87:11 Czyż dla umarłych cuda czynić będziesz, * albo czy lekarze wskrzeszą, by Cię sławili? 87:12 Czy będzie kto opowiadał w grobie miłosierdzie Twoje * i prawdę Twoją wśród zagłady? 87:13 Czy będą poznane w ciemnościach cuda Twoje, * a sprawiedliwość Twoja w ziemi zapomnienia? 87:14 A ja, Panie, wołałem do Ciebie * i rano modlitwa moja uprzedzi Cię. 87:15 Czemuż, Panie, odrzucasz modlitwę moją, * odwracasz oblicze Twe ode mnie? 87:16 Jam jest ubogi w pracach od młodości mojej: * a gdy się podniosłem, zostałem poniżony i zatrwożony. 87:17 Na mnie się przeniósł gniew Twój * i groźby Twoje zatrwożyły mię. 87:18 Ogarnęły mię jak woda cały dzień, * otoczyły mię razem. 87:19 Oddaliłeś ode mnie przyjaciela i bliskiego, * i znajomych moich dla nędzy. Chwała pominąć Ant. Oddaliłeś ode mnie znajomych moich, zdradzony jestem i wyjść nie mogę.
Top  Next Ant. Captábunt * in ánimam justi, et sánguinem innocéntem condemnábunt. Psalmus 93 [9] 93:1 Deus ultiónum Dóminus: * Deus ultiónum líbere egit. 93:2 Exaltáre, qui júdicas terram: * redde retributiónem supérbis. 93:3 Úsquequo peccatóres, Dómine, * úsquequo peccatóres gloriabúntur: 93:4 Effabúntur, et loquéntur iniquitátem: * loquéntur omnes, qui operántur injustítiam? 93:5 Pópulum tuum, Dómine, humiliavérunt: * et hereditátem tuam vexavérunt. 93:6 Víduam, et ádvenam interfecérunt: * et pupíllos occidérunt. 93:7 Et dixérunt: Non vidébit Dóminus, * nec intélleget Deus Jacob. 93:8 Intellégite, insipiéntes in pópulo: * et stulti, aliquándo sápite. 93:9 Qui plantávit aurem, non áudiet? * aut qui finxit óculum, non consíderat? 93:10 Qui córripit gentes, non árguet: * qui docet hóminem sciéntiam? 93:11 Dóminus scit cogitatiónes hóminum, * quóniam vanæ sunt. 93:12 Beátus homo, quem tu erudíeris, Dómine: * et de lege tua docúeris eum, 93:13 Ut mítiges ei a diébus malis: * donec fodiátur peccatóri fóvea. 93:14 Quia non repéllet Dóminus plebem suam: * et hereditátem suam non derelínquet. 93:15 Quoadúsque justítia convertátur in judícium: * et qui juxta illam omnes qui recto sunt corde. 93:16 Quis consúrget mihi advérsus malignántes? * aut quis stabit mecum advérsus operántes iniquitátem? 93:17 Nisi quia Dóminus adjúvit me: * paulo minus habitásset in inférno ánima mea. 93:18 Si dicébam: Motus est pes meus: * misericórdia tua, Dómine, adjuvábat me. 93:19 Secúndum multitúdinem dolórum meórum in corde meo: * consolatiónes tuæ lætificavérunt ánimam meam. 93:20 Numquid adhǽret tibi sedes iniquitátis: * qui fingis labórem in præcépto? 93:21 Captábunt in ánimam justi: * et sánguinem innocéntem condemnábunt. 93:22 Et factus est mihi Dóminus in refúgium: * et Deus meus in adjutórium spei meæ. 93:23 Et reddet illis iniquitátem ipsórum: et in malítia eórum dispérdet eos: * dispérdet illos Dóminus, Deus noster. Glória omittitur Ant. Captábunt in ánimam justi, et sánguinem innocéntem condemnábunt.	20 Ant. Zasadzają się * na duszę sprawiedliwego, a krew niewinną potępiają. Psalm 93 [9] 93:1 Bóg pomsty, Pan: * Bóg pomsty otwarcie poczynał. 93:2 Podnieś się, który sądzisz ziemię, * oddaj zapłatę pysznym. 93:3 Dokądże grzesznicy, Panie, * dokąd grzesznicy będą się chlubić: 93:4 Będą świegotać i mówić nieprawość: * będą mówić wszyscy, którzy czynią niesprawiedliwość? 93:5 Lud Twój, Panie, poniżyli, * i dziedzictwo Twoje utrapili. 93:6 Wdowę i przychodnia zabili, * i sieroty pomordowali. 93:7 I mówili: Nie ujrzy Pan, * i Bóg Jakuba nie będzie wiedział. 93:8 Zrozumiejcież, najgłupsi z ludzi, * i bezrozumni nabierzcie raz rozumu. 93:9 Czyż ten, który utworzył ucho, nie słyszy? * Albo który uformował oko, nie ujrzy? 93:10 Który łaje narody, czy nie będzie karał: * On, który uczy człowieka mądrości? 93:11 Pan zna myśli człowieka, * że są marne. 93:12 Błogosławiony człowiek, którego Ty, Panie, wyćwiczysz * i nauczysz go zakonu swego: 93:13 Aby mu ulżyć od złych dni, * aż wykopią dół grzesznikowi. 93:14 Bo nie odrzuci Pan ludu swego * i dziedzictwa swego nie opuści. 93:15 Aż się sprawiedliwość do sądu wróci, * i będą przy niej wszyscy, którzy są prawego serca. 93:16 Któż mi powstanie przeciw złym ludziom, * albo kto przy mnie stanie przeciw czyniącym nieprawość? 93:17 Gdyby był Pan mnie nie wspomógł, * o mało nie zamieszkałaby dusza moja w otchłani. 93:18 Jeśli mówiłem: Zachwiała się noga moja, * miłosierdzie Twoje, Panie, wspomagało mię. 93:19 Według mnóstwa boleści moich w sercu moim, * pociechy Twoje uweseliły duszę moją. 93:20 Czy stolica nieprawości trzyma z Tobą, * który tworzysz trud przez przykazanie? 93:21 Zasadzać się będą na duszę sprawiedliwego, * i krew niewinną potępią. 93:22 A Pan stał mi się ucieczką, * i Bóg mój obroną nadziei mojej. 93:23 I odda im nieprawość ich, i w złości ich wytraci ich, * wytraci ich Pan, Bóg nasz. Chwała pominąć Ant. Zasadzają się na duszę sprawiedliwego, a krew niewinną potępiają.
Top  Next V. Locúti sunt advérsum me lingua dolósa. R. Et sermónibus odii circumdedérunt me, et expugnavérunt me gratis.	21 V. Mówią przeciwko mnie językiem zdradliwym. R. I ogarniają mnie nienawistnemi mowami i zwalczają mnie bez przyczyny.
Top  Next Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris: et ne nos indúcas in tentatiónem: sed líbera nos a malo. Amen. Lectio 7 De Epistola beáti Pauli Apóstoli ad Hebrǽos Heb 4:11-15 11 Festinémus íngredi in illam réquiem: ut ne in idípsum quis íncidat incredulitátis exemplum. 12 Vivus est enim sermo Dei, et éfficax et penetrabílior omni gládio ancípiti: et pertíngens usque ad divisiónem ánimæ ac spíritus, compágum quoque ac medullárum, et discrétor cogitatiónum et intentiónum cordis. 13 Et non est ulla creatúra invisíbilis in conspéctu ejus: ómnia autem nuda et apérta sunt óculis ejus, ad quem nobis sermo. 14 Habéntes ergo Pontíficem magnum, qui penetrávit cælos, Jesum Fílium Dei: teneámus confessiónem. 15 Non enim habémus Pontificem, qui non possit cómpati infirmitátibus nostris: tentátum autem per ómnia pro similitúdine absque peccáto. R. Tradidérunt me in manus impiórum, et inter iníquos projecérunt me, et non pepercérunt ánimæ meæ: congregáti sunt advérsum me fortes: * Et sicut gigántes stetérunt contra me. V. Aliéni insurrexérunt advérsum me, et fortes quæsiérunt ánimam meam. R. Et sicut gigántes stetérunt contra me.	22 Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom: i nie wódź nas na pokuszenie: ale nas zbaw ode złego. Amen. Lekcja 7 Z listu św. Pawła Apostoła do Żydów Hbr 4:11-15 11 Spieszmy się tedy, abyśmy weszli do onego odpoczynienia, iżby kto w tenże przykład niedowiarstwa nie wpadł. 12 Bo żywa jest mowa Boża i skuteczna, i przeraźliwsza niżeli wszelaki miecz po obu stron ostry i przenikająca aż do rozdzielenia dusze i ducha, stawów też i szpików, i rozeznawająca myśli i przedsięwzięcia serdeczne. 13 A niemasz żadnego stworzenia niewidzialnego przed oblicznością jego; lecz wszystkie rzeczy obnażone są i odkryte oczom jego, do którego nam mowa. 14 Mając tedy Najwyższego kapłana wielkiego, który przeszedł niebiosa, Jezusa, Syna Bożego, trzymajmy się wyznania. 15 Albowiem nie mamy Najwyższego kapłana, któryby się nie mógł ulitować nad krewkościami naszemi; lecz kuszonego we wszystkiem na podobieństwo oprócz grzechu. R. Wydali mię w ręce niezbożnych i między niezbożnymi porzucili mię i nie przepuścili duszy mojej. Zgromadzili się przeciwko mnie mężni: * Jako olbrzymi stanęli przeciwko mnie. R. Obcy powstali przeciwko mnie i mocni szukali duszy mojej. R. Jako olbrzymi stanęli przeciwko mnie.
Top  Next Lectio 8 Heb 4:16; 5:1-3 16 Adeámus ergo cum fidúcia ad thronum grátiæ: ut misericórdiam consequámur, et grátiam inveniámus in auxílio opportúno. 1 Omnis namque Póntifex ex homínibus assúmptus, pro homínibus constítuitur in iis, quæ sunt ad Deum, ut ófferat dona, et sacrifícia pro peccátis: 2 Qui condolére possit iis, qui ignórant et errant: quóniam et ipse circúmdatus est infirmitáte: 3 Et proptérea debet quemádmodum pro pópulo, ita étiam pro semetípso offérre pro peccátis. R. Jesum trádidit ímpius summis princípibus sacerdótum, et senióribus pópuli: * Petrus autem sequebátur eum a longe, ut vidéret finem. V. Adduxérunt autem eum ad Cáipham príncipem sacerdótum, ubi scribæ et pharisǽi convénerant. R. Petrus autem sequebátur eum a longe, ut vidéret finem.	23 Lekcja 8 Hbr 4:16; 5:1-3 16 Przystąpmy tedy z ufnością do stolice łaski, abyśmy otrzymali miłosierdzie, i łaskę naleźli ku pogodnemu ratunku. 1 Albowiem każdy Najwyższy kapłan z ludzi wzięty, dla ludzi bywa postanowion w tem, co do Boga należy, aby ofiarował dary i ofiary za grzechy. 2 Któryby się mógł użalić tych, co nie umieją i błądzą, gdyż i on obłożon jest krewkością. 3 A dlatego powinien jest, jako za lud, także i sam za się ofiarować za grzechy. R. Bezbożnik wydał Jezusa książęciu kapłanów i starszym ludu. * A Piotr szedł za nim z daleka, aby widział koniec. V. Przywiedli go zaś do Kajfasza, najwyższego kapłana, gdzie się byli zebrali doktorowie i Faryzeuszowie. R. A Piotr szedł za nim z daleka, aby widział koniec.
Top  Next Lectio 9 Heb 5:4-10 4 Nec quisquam sumit sibi honórem, sed qui vocátur a Deo, tamquam Aaron. 5 Sic et Christus non semetípsum clarificávit ut Póntifex fíeret, sed qui locútus est ad eum: Fílius meus es tu, ego hódie génui te. 6 Quemádmodum et in alio loco dicit: Tu es sacérdos in ætérnum, secúndum ordinem Melchisedech. 7 Qui in diébus carnis suæ preces, supplicationésque ad eum, qui possit illum salvum fácere a morte, cum clamóre valido et lácrimis ófferens, exáuditus est pro sua reveréntia. 8 Et quidem cum esset Fílius Dei, dídicit ex iis, quæ passus est, obediéntiam: 9 Et consummatus, factus est ómnibus obtemperántibus sibi causa salútis ætérnæ, 10 Appellátus a Deo Póntifex juxta órdinem Melchísedech. R. Caligavérunt óculi mei a fletu meo: quia elongátus est a me, qui consolabátur me: Vidéte omnes pópuli, * Si est dolor símilis sicut dolor meus. V. O vos omnes, qui transítis per viam, atténdite et vidéte. R. Si est dolor símilis sicut dolor meus. Glória omittitur R. Caligavérunt óculi mei a fletu meo: quia elongátus est a me, qui consolabátur me: Vidéte omnes pópuli, * Si est dolor símilis sicut dolor meus.	24 Lekcja 9 Hbr 5:4-10 4 A żaden sobie czci nie bierze, jedno który bywa wezwań od Boga, jako Aaron. 5 Tak i Chrystus nie sam siebie wsławił, że się stał Najwyższym kapłanem; ale który do niego mówił: Syn mój jesteś ty. Jam ciebie dziś urodził. 6 Jako i na inszem miejscu mówi: Tyś jest kapłanem na wieki wedle porządku Melchisedechowego. 7 Który za dni ciała swego modlitwy i pokorne prośby temu, który go mógł wybawić od śmierci, z wołaniem potężnem i łzami ofiarowawszy, był wysłuchan dla swej uczciwości. 8 A chociaż był Synem Bożym, nauczył się z tego, co cierpiał, posłuszeństwa. 9 A doskonałym zostawszy, stał się wszystkim, którzy mu posłuszni są, przyczyną zbawienia wiecznego. 10 Nazwany od Boga Najwyższym kapłanem wedle porządku Melchisedecha. R. Powieki moje zaćmiły się od płaczu mego, albowiem oddalił się odemnie, który mię pocieszał. Obaczcie wszystkie narody. * Czy jest boleść podobna do boleści mojej. R. O wy wszyscy, którzy przechodzicie przez drogę, obaczcie, a przypatrzcie się. R. Czy jest boleść podobna do boleści mojej. Chwała pominąć R. Powieki moje zaćmiły się od płaczu mego, albowiem oddalił się odemnie, który mię pocieszał. Obaczcie wszystkie narody * Czy jest boleść podobna do boleści mojej.
Reliqua omittuntur, nisi Laudes separandae sint.	Opuścić resztę, jeśli Laudesy nie są odmawiane osobno.
Top  Next Oratio {ex Proprio de Tempore} Réspice, quǽsumus, Dómine, super hanc famíliam tuam, pro qua Dóminus noster Jesus Christus non dubitávit mánibus tradi nocéntium, et crucis subíre torméntum: Et sub silentio concluditur Qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti Deus per ómnia sǽcula sæculórum. R. Amen.	26 Modlitwy {z Temporału} Wejrzyj, prosimy Cię, Panie, na tę czeladkę Twoją, za którą Pan nasz Jezus Chrystus nie zawahał się ponieść męki krzyżowej i oddać się w ręce grzeszników. dokończyć po cichu Który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego Bóg przez wszystkie wieki wieków. R. Amen.
Conclusio{omittitur}	Zakończenie{opuścić}

Incipit {specialis} secreto Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris: et ne nos indúcas in tentatiónem: sed líbera nos a malo. Amen. Ave María, grátia plena; Dóminus tecum: benedícta tu in muliéribus, et benedíctus fructus ventris tui Jesus. Sancta María, Mater Dei, ora pro nobis peccatóribus, nunc et in hora mortis nostræ. Amen.	1 Początek {specjalne} secreto Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom: i nie wódź nas na pokuszenie: ale nas zbaw ode złego. Amen. Zdrowaś Maryjo, łaskiś pełna; Pan z Tobą: błogosławionaś ty między niewiastami, i błogosławiony owoc żywota twojego, Jezus. Święta Maryjo, Matko Boża, módl się za nami grzesznymi, teraz i w godzinę śmierci naszej. Amen.
Top  Next Psalmi {Laudes:2 Psalmi et antiphonæ ex Proprio de Tempore} Ant. Próprio * Fílio suo non pepércit Deus, sed pro nobis ómnibus trádidit illum. Psalmus 50 [1] 50:3 Miserére mei, Deus, * secúndum magnam misericórdiam tuam. 50:3 Et secúndum multitúdinem miseratiónum tuárum, * dele iniquitátem meam. 50:4 Amplius lava me ab iniquitáte mea: * et a peccáto meo munda me. 50:5 Quóniam iniquitátem meam ego cognósco: * et peccátum meum contra me est semper. 50:6 Tibi soli peccávi, et malum coram te feci: * ut justificéris in sermónibus tuis, et vincas cum judicáris. 50:7 Ecce enim, in iniquitátibus concéptus sum: * et in peccátis concépit me mater mea. 50:8 Ecce enim, veritátem dilexísti: * incérta et occúlta sapiéntiæ tuæ manifestásti mihi. 50:9 Aspérges me hyssópo, et mundábor: * lavábis me, et super nivem dealbábor. 50:10 Audítui meo dabis gáudium et lætítiam: * et exsultábunt ossa humiliáta. 50:11 Avérte fáciem tuam a peccátis meis: * et omnes iniquitátes meas dele. 50:12 Cor mundum crea in me, Deus: * et spíritum rectum ínnova in viscéribus meis. 50:13 Ne proícias me a fácie tua: * et spíritum sanctum tuum ne áuferas a me. 50:14 Redde mihi lætítiam salutáris tui: * et spíritu principáli confírma me. 50:15 Docébo iníquos vias tuas: * et ímpii ad te converténtur. 50:16 Líbera me de sanguínibus, Deus, Deus salútis meæ: * et exsultábit lingua mea justítiam tuam. 50:17 Dómine, lábia mea apéries: * et os meum annuntiábit laudem tuam. 50:18 Quóniam si voluísses sacrifícium, dedíssem útique: * holocáustis non delectáberis. 50:19 Sacrifícium Deo spíritus contribulátus: * cor contrítum, et humiliátum, Deus, non despícies. 50:20 Benígne fac, Dómine, in bona voluntáte tua Sion: * ut ædificéntur muri Jerúsalem. 50:21 Tunc acceptábis sacrifícium justítiæ, oblatiónes, et holocáusta: * tunc impónent super altáre tuum vítulos. Glória omittitur Ant. Próprio Fílio suo non pepércit Deus, sed pro nobis ómnibus trádidit illum.	2 Psalmy {Laudes:2 Psalmy i antyfony z Temporału} Ant. Własnemu * Synowi swemu nie przepuścił Bóg, ale go za nas wszystkich wydał. Psalm 50 [1] 50:3 Zmiłuj się nade mną, Boże, * według wielkiego miłosierdzia Twego. 50:3 I według mnóstwa litości Twoich * zgładź nieprawość moją. 50:4 Jeszcze więcej obmyj mię od nieprawości mojej * i od grzechu mojego oczyść mię. 50:5 Albowiem ja znam nieprawość moją * i grzech mój jest zawsze przede mną. 50:6 Tobie samemu zgrzeszyłem i uczyniłem zło przed Tobą, * abyś się okazał sprawiedliwych w mowach Twoich i zwyciężył, gdy Cię sądzą. 50:7 Oto bowiem w nieprawościach jestem poczęty * i w grzechach poczęła mię matka moja. 50:8 Oto bowiem umiłowałeś prawdę, * niewiadome i skryte mądrości Twoje objawiłeś mi. 50:9 Pokropisz mię hizopem, a będę oczyszczony: * obmyjesz mię, a będę nad śnieg wybielony. 50:10 Dasz mi usłyszeć radość i wesele, * a rozradują się kości poniżone. 50:11 Odwróć oblicze Twoje od grzechów moich * i zgładź wszystkie nieprawości moje. 50:12 Serce czyste stwórz we mnie, Boże, * i ducha prawego odnów we wnętrznościach moich. 50:13 Nie odrzucaj mnie od oblicza Twego * i ducha świętego Twego nie bierz ode mnie. 50:14 Przywróć mi radość zbawienia Twojego * i duchem przedniejszym utwierdź mię. 50:15 Będę nauczał grzeszników dróg Twoich, * a niezbożni do Ciebie się nawrócą. 50:16 Wybaw mię z krwi, Boże, Boże zbawienia mego, * a język mój z radością będzie wysławiał sprawiedliwość Twoją. 50:17 Panie, otworzysz wargi moje, * a usta moje opowiadać będą chwałę Twoją. 50:18 Albowiem gdybyś był chciał ofiary, na pewno bym dał: * w całopaleniach nie będziesz miał upodobania. 50:19 Ofiarą dla Boga jest duch skruszony, * sercem skruszonym i uniżonym, Boże, nie wzgardzisz. 50:20 Uczyń dobrze, Panie, w dobroci Twojej Syjonowi, * aby się odbudowały mury Jeruzalem. 50:21 Wtedy przyjmiesz ofiarę sprawiedliwości, obiaty i całopalenia, * wtedy nakładą na ołtarz Twój cielców. Chwała pominąć Ant. Własnemu Synowi swemu nie przepuścił Bóg, ale go za nas wszystkich wydał.
Top  Next Ant. Anxiátus est super me * spíritus meus, in me turbátum est cor meum. Psalmus 142 [2] 142:1 Dómine, exáudi oratiónem meam: áuribus pércipe obsecratiónem meam in veritáte tua: * exáudi me in tua justítia. 142:2 Et non intres in judícium cum servo tuo: * quia non justificábitur in conspéctu tuo omnis vivens. 142:3 Quia persecútus est inimícus ánimam meam: * humiliávit in terra vitam meam. 142:4 Collocávit me in obscúris sicut mórtuos sǽculi: * et anxiátus est super me spíritus meus, in me turbátum est cor meum. 142:5 Memor fui diérum antiquórum, meditátus sum in ómnibus opéribus tuis: * in factis mánuum tuárum meditábar. 142:6 Expándi manus meas ad te: * ánima mea sicut terra sine aqua tibi. 142:7 Velóciter exáudi me, Dómine: * defécit spíritus meus. 142:7 Non avértas fáciem tuam a me: * et símilis ero descendéntibus in lacum. 142:8 Audítam fac mihi mane misericórdiam tuam: * quia in te sperávi. 142:8 Notam fac mihi viam, in qua ámbulem: * quia ad te levávi ánimam meam. 142:9 Éripe me de inimícis meis, Dómine, ad te confúgi: * doce me fácere voluntátem tuam, quia Deus meus es tu. 142:10 Spíritus tuus bonus dedúcet me in terram rectam: * propter nomen tuum, Dómine, vivificábis me, in æquitáte tua. 142:11 Edúces de tribulatióne ánimam meam: * et in misericórdia tua dispérdes inimícos meos. 142:12 Et perdes omnes, qui tríbulant ánimam meam: * quóniam ego servus tuus sum. Glória omittitur Ant. Anxiátus est super me spíritus meus, in me turbátum est cor meum.	3 Ant. Zafrasował się * duch mój, serce me strwożyło się we mnie. Psalm 142 [2] 142:1 Panie, wysłuchaj modlitwę moją, przyjmij w uszy prośbę mą w Twej prawdzie: * wysłuchaj mię w sprawiedliwości Twojej. 142:2 A nie wchodź w sąd ze sługą Twoim, * bo nie usprawiedliwi się przed Tobą żaden żyjący. 142:3 Albowiem prześladował nieprzyjaciel duszę moją, * przygniótł do ziemi życie moje. 142:4 Posadził mię w ciemnych miejscach, jako z dawna pomarłych * i zatroskał się we mnie duch mój, serce moje we mnie się strwożyło. 142:5 Wspomniałem na dni starodawne, rozmyślałem o wszystkich dziełach Twoich, * i uczynki rąk Twoich rozbierałem. 142:6 Wyciągnąłem ku Tobie ręce swoje: * dusza moja jako ziemia bez wody łaknie za Tobą. 142:7 Wysłuchaj mię prędko, o Panie, * duch mój ustał. 142:7 Nie odwracaj oblicza Twego ode mnie, * bo będę podobny zstępującym do grobu. 142:8 Daj mi usłyszeć rano miłosierdzie Twoje, * bo w Tobie nadzieję miałem. 142:8 Ukaż mi drogę, którą mam iść, * bo ku Tobie podniosłem duszę moją. 142:9 Wyrwij mię od nieprzyjaciół moich, Panie, do Ciebie się uciekłem: * naucz mię czynić wolę Twoją, albowiem Ty jesteś Bogiem moim. 142:10 Duch Twój dobry poprowadzi mię do ziemi prawej: * dla imienia Twego, Panie, ożywisz mię w sprawiedliwości Twojej. 142:11 Wywiedziesz z utrapienia duszę moją, * i według miłosierdzia Twego wytracisz wrogów moich. 142:12 I zagubisz wszystkich, którzy dręczą duszę moją, * bom ja sługa Twój. Chwała pominąć Ant. Zafrasował się duch mój, serce me strwożyło się we mnie.
Top  Next Ant. Ait latro ad latrónem: * Nos quidem digna factis recípimus, hic autem quid fecit? Meménto mei, Dómine, dum véneris in regnum tuum. Psalmus 84 [3] 84:2 Benedixísti, Dómine, terram tuam: * avertísti captivitátem Jacob. 84:3 Remisísti iniquitátem plebis tuæ: * operuísti ómnia peccáta eórum. 84:4 Mitigásti omnem iram tuam: * avertísti ab ira indignatiónis tuæ. 84:5 Convérte nos, Deus, salutáris noster: * et avérte iram tuam a nobis. 84:6 Numquid in ætérnum irascéris nobis? * aut exténdes iram tuam a generatióne in generatiónem? 84:7 Deus, tu convérsus vivificábis nos: * et plebs tua lætábitur in te. 84:8 Osténde nobis, Dómine, misericórdiam tuam: * et salutáre tuum da nobis. 84:9 Audiam quid loquátur in me Dóminus Deus: * quóniam loquétur pacem in plebem suam. 84:9 Et super sanctos suos: * et in eos, qui convertúntur ad cor. 84:10 Verúmtamen prope timéntes eum salutáre ipsíus: * ut inhábitet glória in terra nostra. 84:11 Misericórdia, et véritas obviavérunt sibi: * justítia, et pax osculátæ sunt. 84:12 Véritas de terra orta est: * et justítia de cælo prospéxit. 84:13 Étenim Dóminus dabit benignitátem: * et terra nostra dabit fructum suum. 84:14 Justítia ante eum ambulábit: * et ponet in via gressus suos. Glória omittitur Ant. Ait latro ad latrónem: Nos quidem digna factis recípimus, hic autem quid fecit? Meménto mei, Dómine, dum véneris in regnum tuum.	4 Ant. Rzekł łotr do łotra: * My godną zapłatę za uczynki odnosimy, ten zaś co uczynił? Panie, pomnij na mię, gdy przyjdziesz do królestwa twego. Psalm 84 [3] 84:2 Ubłogosławiłeś, Panie, ziemię Twoją, * przywróciłeś pojmanie Jakuba. 84:3 Odpuściłeś nieprawość ludu Twego, * pokryłeś wszystkie grzechy ich. 84:4 Uśmierzyłeś wszystek Twój gniew, * odwróciłeś się od gniewu zapalczywości Twojej. 84:5 Odnów nas, Boże, Zbawicielu nasz, * i oddal gniew swój od nas. 84:6 Czyż na wieki będziesz się na nas gniewał, * albo rozciągniesz gniew Twój z pokolenia na pokolenie? 84:7 Boże, Ty jeszcze raz ożywisz nas, * a lud Twój rozweseli się w Tobie. 84:8 Okaż nam, Panie, miłosierdzie Twoje * i daj nam zbawienie Twoje. 84:9 Będę słuchał, co we mnie będzie mówił Pan Bóg, * bo będzie głosił pokój ludowi swemu. 84:9 I świętym swoim, * i tym, którzy się nawracają z serca. 84:10 Zaiste bliskie jest Jego zbawienie bojących się Go, * aby mieszkała chwała w ziemi naszej. 84:11 Miłosierdzie i prawda spotkały się z sobą, * sprawiedliwość i pokój pocałowały się. 84:12 Prawda wyrosła z ziemi, * a sprawiedliwość z nieba spojrzała. 84:13 Albowiem Pan pokaże dobrotliwość, * a ziemia nasza wyda swój owoc. 84:14 Sprawiedliwość przed Nim chodzić będzie * i położy na drodze kroki swoje. Chwała pominąć Ant. Rzekł łotr do łotra: My godną zapłatę za uczynki odnosimy, ten zaś co uczynił? Panie, pomnij na mię, gdy przyjdziesz do królestwa twego.
Top  Next Ant. Cum conturbáta fúerit * ánima mea, Dómine, misericórdiæ memor eris. Canticum Habacuc [4] (Canticum Habacuc * Hab 3:2-33) 3:2 Dómine, audívi auditiónem tuam, * et tímui. 3:3 Dómine, opus tuum, * in médio annórum vivífica illud: 3:4 In médio annórum notum fácies: * cum irátus fúeris, misericórdiæ recordáberis. 3:5 Deus ab Austro véniet, * et sanctus de monte Pharan: 3:6 Opéruit cælos glória ejus: * et laudis ejus plena est terra. 3:7 Splendor ejus ut lux erit: * córnua in mánibus ejus: 3:8 Ibi abscóndita est fortitúdo ejus: * ante fáciem ejus ibit mors. 3:9 Et egrediétur diábolus ante pedes ejus. * Stetit, et mensus est terram. 3:10 Aspéxit, et dissólvit gentes: * et contríti sunt montes sǽculi. 3:11 Incurváti sunt colles mundi, * ab itinéribus æternitátis ejus. 3:12 Pro iniquitáte vidi tentória Æthiópiæ, * turbabúntur pelles terræ Mádian. 3:13 Numquid in flumínibus irátus es, Dómine? * aut in flumínibus furor tuus? vel in mari indignátio tua? 3:14 Qui ascéndes super equos tuos: * et quadrígæ tuæ salvátio. 3:15 Súscitans suscitábis arcum tuum: * juraménta tríbubus quæ locútus es. 3:16 Flúvios scindes terræ: vidérunt te, et doluérunt montes: * gurges aquárum tránsiit. 3:17 Dedit abýssus vocem suam: * altitúdo manus suas levávit. 3:18 Sol, et luna stetérunt in habitáculo suo, * in luce sagittárum tuárum, ibunt in splendóre fulgurántis hastæ tuæ. 3:19 In frémitu conculcábis terram: * et in furóre obstupefácies gentes. 3:20 Egréssus es in salútem pópuli tui: * in salútem cum Christo tuo. 3:21 Percussísti caput de domo ímpii: * denudásti fundaméntum ejus usque ad collum. 3:22 Maledixísti sceptris ejus, cápiti bellatórum ejus, * veniéntibus ut turbo ad dispergéndum me. 3:23 Exsultátio eórum * sicut ejus, qui dévorat páuperem in abscóndito. 3:24 Viam fecísti in mari equis tuis, * in luto aquárum multárum. 3:25 Audívi, et conturbátus est venter meus: * a voce contremuérunt lábia mea. 3:26 Ingrediátur putrédo in óssibus meis, * et subter me scáteat. 3:27 Ut requiéscam in die tribulatiónis: * ut ascéndam ad pópulum accínctum nostrum. 3:28 Ficus enim non florébit: * et non erit germen in víneis. 3:29 Mentiétur opus olívæ: * et arva non áfferent cibum. 3:30 Abscindétur de ovíli pecus: * et non erit arméntum in præsépibus. 3:31 Ego autem in Dómino gaudébo: * et exsultábo in Deo Jesu meo. 3:32 Deus Dóminus fortitúdo mea: * et ponet pedes meos quasi cervórum. 3:33 Et super excélsa mea dedúcet me victor * in psalmis canéntem. Glória omittitur Ant. Cum conturbáta fúerit ánima mea, Dómine, misericórdiæ memor eris.	5 Ant. Gdy będzie strwożona * dusza moja: Panie, wspomnisz na miłosierdzie. Kantyk Habakuka [4] (Kantyk Habakuka * Ha 3:2-33) 3:2 Panie, słyszałem słuch twój, * i ulękłem się. 3:3 Panie, dzieło twoje, * w pośrodku lat ożyw je. 3:4 W pośrodku lat oznajmisz: * gdy się rozgniewasz, wspomnisz na miłosierdzie. 3:5 Bóg od południa przyjdzie, * a Święty z góry Pharan: 3:6 Okryła niebiosa chwała jego: * a wysławiania jego pełna jest ziemia. 3:7 Blask jego jako światłość będzie: * rogi w ręku jego: 3:8 Tam jest zakryta moc jego: * przed obliczem jego pójdzie śmierć. 3:9 I wynidzie diabeł przed nogami jego * Stanął, i rozmierzył ziemię. 3:10 Pojrzał i rozwiązał narody: * i skruszone są góry wieku. 3:11 Zniżyły się pagórki świata, * przed drogami wieczności jego. 3:12 Dla nieprawości widziałem namioty Murzyńskie, * strwożą się skóry ziemie Madyan. 3:13 Izali na rzeki rozgniewałeś się, Panie? * albo na rzeki zapalczywość twoja? albo na morze rozgniewanie twoje? 3:14 Który wsiędziesz na konie twoje: * a poczwórne twoje zbawienie. 3:15 Wzbudzając wzbudzisz łuk twój: * przysięgi pokoleniom, któreś rzekł. 3:16 Rzeki przerwiesz ziemię: widziały cię i bolały góry: * nawałność wód przeminęła. 3:17 Wydała przepaść głos swój: * wysokość podniosła ręce swoje. 3:18 Słońce i księżyc stanęły w mieszkaniu swojem, * w światłości strzał twoich, pójdą w blasku błyskającéj się włocznie twojej. 3:19 W zagniewaniu podepcesz ziemię: * w zapalczywości uczynisz zdumiałe narody. 3:20 Wyszedłeś na zbawienie ludu twego: * na zbawienie z Chrystusem twoim. 3:21 Zbiłeś głowę z domu niezbożnego: * obnażyłeś grunt jego aż do szyje. 3:22 Przeklnąłeś berła jego, głowę waleczników jego, * przychodzących jako wicher, aby mię rozproszyli. 3:23 Radość ich * jako tego, który pożera ubogiego w skrytości. 3:24 Uczyniłeś w morzu drogę koniom twoim, * na błocie wód wielkich. 3:25 Usłyszałem, a wzruszył się żywot mój: * od głosu zadrżały wargi moje. 3:26 Niech wnidzie zgniłość w kości moje, * a podemną niech się zamnoży. 3:27 Abych odpoczął w dzień utrapienia: * abych wstąpił do ludu naszego przepasanego. 3:28 Albowiem figa nie zakwitnie: * a nie będzie owoców w winnicach. 3:29 Omyli robota oliwy: * i pola nie dadzą żywności. 3:30 Odcięty będzie z owczarni drób: * i nie będzie skotu u żłobów. 3:31 A ja będę się w Panu radował: * i będę się weselił w Bogu, Jezusie moim. 3:32 Bóg Pan jest moc moja: * i postawi jako jeleń nogi moje. 3:33 I po wysokościach moich poprowadzi mię zwyciężca * psalmy śpiewającego. Chwała pominąć Ant. Gdy będzie strwożona dusza moja: Panie, wspomnisz na miłosierdzie.
Top  Next Ant. Meménto mei, * Dómine, dum véneris in regnum tuum. Psalmus 147 [5] 147:1 Lauda, Jerúsalem, Dóminum: * lauda Deum tuum, Sion. 147:2 Quóniam confortávit seras portárum tuárum: * benedíxit fíliis tuis in te. 147:3 Qui pósuit fines tuos pacem: * et ádipe fruménti sátiat te. 147:4 Qui emíttit elóquium suum terræ: * velóciter currit sermo ejus. 147:5 Qui dat nivem sicut lanam: * nébulam sicut cínerem spargit. 147:6 Mittit crystállum suam sicut buccéllas: * ante fáciem frígoris ejus quis sustinébit? 147:7 Emíttet verbum suum, et liquefáciet ea: * flabit spíritus ejus, et fluent aquæ. 147:8 Qui annúntiat verbum suum Jacob: * justítias, et judícia sua Israël. 147:9 Non fecit táliter omni natióni: * et judícia sua non manifestávit eis. Glória omittitur Ant. Meménto mei, Dómine, dum véneris in regnum tuum.	6 Ant. Panie pomnij na mnie * gdy przyjdziesz do królestwa twego. Psalm 147 [5] 147:1 Chwal, Jeruzalem, Pana, * chwal, Syjonie, Boga twego. 147:2 Albowiem umocnił zawory bram twoich, * pobłogosławił synom twym w tobie. 147:3 On użyczył pokoju granicom twoim * i nasyca cię najwyborniejszym zbożem. 147:4 On puszcza słowo swe na ziemię, * bardzo prędko biegnie mowa Jego. 147:5 On daje śnieg jak wełnę, * a mgłę rozsypuje jak popiół. 147:6 Spuszcza lód swój jak bryły, * kto się ostoi przed zimnem Jego? 147:7 Pośle słowo swoje a roztopi je, * wionie wiatr Jego, a pociekną wody. 147:8 On oznajmia słowo swe Jakubowi, * ustawy i przykazania swe Izraelowi. 147:9 Nie uczynił tak żadnemu narodowi, * i nie objawił im przykazań swoich. Chwała pominąć Ant. Panie pomnij na mnie gdy przyjdziesz do królestwa twego.
Top  Next Versus (In loco Capituli) V. Collocávit me in obscúris. R. Sicut mórtuos sǽculi.	7 Versus (In loco Capituli) V. Umieścił mnie w ciemnościach. R. Jako umarłych od wieków.
Top  Next Canticum Benedictus {Antiphona ex Proprio de Tempore} Ant. Posuérunt * super caput ejus causam ipsíus scríptam: Jesus Nazarénus, Rex Judæórum. (Canticum Zachariæ: Luc. 1:68-79) 1:68 Benedíctus ✠ Dóminus, Deus Israël: * quia visitávit, et fecit redemptiónem plebis suæ: 1:69 Et eréxit cornu salútis nobis: * in domo David, púeri sui. 1:70 Sicut locútus est per os sanctórum, * qui a sǽculo sunt, prophetárum ejus: 1:71 Salútem ex inimícis nostris, * et de manu ómnium, qui odérunt nos. 1:72 Ad faciéndam misericórdiam cum pátribus nostris: * et memorári testaménti sui sancti. 1:73 Jusjurándum, quod jurávit ad Ábraham patrem nostrum, * datúrum se nobis: 1:74 Ut sine timóre, de manu inimicórum nostrórum liberáti, * serviámus illi. 1:75 In sanctitáte, et justítia coram ipso, * ómnibus diébus nostris. 1:76 Et tu, puer, Prophéta Altíssimi vocáberis: * præíbis enim ante fáciem Dómini, paráre vias ejus: 1:77 Ad dandam sciéntiam salútis plebi ejus: * in remissiónem peccatórum eórum: 1:78 Per víscera misericórdiæ Dei nostri: * in quibus visitávit nos, óriens ex alto: 1:79 Illumináre his, qui in ténebris, et in umbra mortis sedent: * ad dirigéndos pedes nostros in viam pacis. Glória omittitur Ant. Posuérunt super caput ejus causam ipsíus scríptam: Jesus Nazarénus, Rex Judæórum.	8 Kantyk Benedictus {Antyfona z Temporału} Ant. I włożyli * na głowę jego winę jego napisaną: Ten jest Jezus Król żydowski. (Pieśń Zachariasza * Łk 1:68-79) 1:68 Błogosławiony ✠ Pan, Bóg Izraelski: * iż nawiedził i uczynił odkupienie ludu swego. 1:69 I podniósł róg zbawienia nam: * w domu Dawida, służebnika swego. 1:70 Jako mówił przez usta świętych, * którzy od wieku są, proroków swoich. 1:71 Wybawienie od nieprzyjaciół naszych, * i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą. 1:72 Aby uczynił miłosierdzie z ojcy naszymi: * i wspamiętał na testament swój święty. 1:73 Przysięgę, którą przysiągł Abrahamowi, ojcu naszemu, * że nam dać miał: 1:74 Iżbyśmy, wybawieni z ręki nieprzyjaciół naszych, * bez bojaźni mu służyli. 1:75 W świętobliwości i w sprawiedliwości przed nim, * po wszystkie dni nasze. 1:76 A ty dzieciątko, prorokiem Najwyższego będziesz nazwane: * bo uprzedzisz przed oblicznością Pańską, abyś gotował drogi jego: 1:77 Iżbyś dał naukę zbawienia ludowi jego: * na odpuszczenie grzechów ich: 1:78 Dla wnętrzności miłosierdzia Boga naszego: * przez które nawiedził nas Wschód z wysokości: 1:79 Aby zaświecił tym, którzy w ciemności i w cieniu śmierci siedzą: * ku wyprostowaniu nóg naszych na drogę pokoju. Chwała pominąć Ant. I włożyli na głowę jego winę jego napisaną: Ten jest Jezus Król żydowski.
Preces Feriales{omittitur}	Prośby ferialne{opuścić}
Top  Next Oratio {ex Proprio de Tempore} Christus factus est pro nobis obédiens usque ad mortem, mortem autem crucis. secreto Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris: et ne nos indúcas in tentatiónem: sed líbera nos a malo. Amen. aliquantulum altius Psalmus 50 [6] 50:3 Miserére mei, Deus, * secúndum magnam misericórdiam tuam. 50:3 Et secúndum multitúdinem miseratiónum tuárum, * dele iniquitátem meam. 50:4 Amplius lava me ab iniquitáte mea: * et a peccáto meo munda me. 50:5 Quóniam iniquitátem meam ego cognósco: * et peccátum meum contra me est semper. 50:6 Tibi soli peccávi, et malum coram te feci: * ut justificéris in sermónibus tuis, et vincas cum judicáris. 50:7 Ecce enim, in iniquitátibus concéptus sum: * et in peccátis concépit me mater mea. 50:8 Ecce enim, veritátem dilexísti: * incérta et occúlta sapiéntiæ tuæ manifestásti mihi. 50:9 Aspérges me hyssópo, et mundábor: * lavábis me, et super nivem dealbábor. 50:10 Audítui meo dabis gáudium et lætítiam: * et exsultábunt ossa humiliáta. 50:11 Avérte fáciem tuam a peccátis meis: * et omnes iniquitátes meas dele. 50:12 Cor mundum crea in me, Deus: * et spíritum rectum ínnova in viscéribus meis. 50:13 Ne proícias me a fácie tua: * et spíritum sanctum tuum ne áuferas a me. 50:14 Redde mihi lætítiam salutáris tui: * et spíritu principáli confírma me. 50:15 Docébo iníquos vias tuas: * et ímpii ad te converténtur. 50:16 Líbera me de sanguínibus, Deus, Deus salútis meæ: * et exsultábit lingua mea justítiam tuam. 50:17 Dómine, lábia mea apéries: * et os meum annuntiábit laudem tuam. 50:18 Quóniam si voluísses sacrifícium, dedíssem útique: * holocáustis non delectáberis. 50:19 Sacrifícium Deo spíritus contribulátus: * cor contrítum, et humiliátum, Deus, non despícies. 50:20 Benígne fac, Dómine, in bona voluntáte tua Sion: * ut ædificéntur muri Jerúsalem. 50:21 Tunc acceptábis sacrifícium justítiæ, oblatiónes, et holocáusta: * tunc impónent super altáre tuum vítulos. Glória omittitur Réspice, quǽsumus, Dómine, super hanc famíliam tuam, pro qua Dóminus noster Jesus Christus non dubitávit mánibus tradi nocéntium, et crucis subíre torméntum: Et sub silentio concluditur Qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti Deus per ómnia sǽcula sæculórum. R. Amen.	10 Modlitwy {z Temporału} Chrystus stał się za nas posłusznym aż do śmierci, a śmierci krzyżowej. po cichu Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom: i nie wódź nas na pokuszenie: ale nas zbaw ode złego. Amen. nieco głośniej Psalm 50 [6] 50:3 Zmiłuj się nade mną, Boże, * według wielkiego miłosierdzia Twego. 50:3 I według mnóstwa litości Twoich * zgładź nieprawość moją. 50:4 Jeszcze więcej obmyj mię od nieprawości mojej * i od grzechu mojego oczyść mię. 50:5 Albowiem ja znam nieprawość moją * i grzech mój jest zawsze przede mną. 50:6 Tobie samemu zgrzeszyłem i uczyniłem zło przed Tobą, * abyś się okazał sprawiedliwych w mowach Twoich i zwyciężył, gdy Cię sądzą. 50:7 Oto bowiem w nieprawościach jestem poczęty * i w grzechach poczęła mię matka moja. 50:8 Oto bowiem umiłowałeś prawdę, * niewiadome i skryte mądrości Twoje objawiłeś mi. 50:9 Pokropisz mię hizopem, a będę oczyszczony: * obmyjesz mię, a będę nad śnieg wybielony. 50:10 Dasz mi usłyszeć radość i wesele, * a rozradują się kości poniżone. 50:11 Odwróć oblicze Twoje od grzechów moich * i zgładź wszystkie nieprawości moje. 50:12 Serce czyste stwórz we mnie, Boże, * i ducha prawego odnów we wnętrznościach moich. 50:13 Nie odrzucaj mnie od oblicza Twego * i ducha świętego Twego nie bierz ode mnie. 50:14 Przywróć mi radość zbawienia Twojego * i duchem przedniejszym utwierdź mię. 50:15 Będę nauczał grzeszników dróg Twoich, * a niezbożni do Ciebie się nawrócą. 50:16 Wybaw mię z krwi, Boże, Boże zbawienia mego, * a język mój z radością będzie wysławiał sprawiedliwość Twoją. 50:17 Panie, otworzysz wargi moje, * a usta moje opowiadać będą chwałę Twoją. 50:18 Albowiem gdybyś był chciał ofiary, na pewno bym dał: * w całopaleniach nie będziesz miał upodobania. 50:19 Ofiarą dla Boga jest duch skruszony, * sercem skruszonym i uniżonym, Boże, nie wzgardzisz. 50:20 Uczyń dobrze, Panie, w dobroci Twojej Syjonowi, * aby się odbudowały mury Jeruzalem. 50:21 Wtedy przyjmiesz ofiarę sprawiedliwości, obiaty i całopalenia, * wtedy nakładą na ołtarz Twój cielców. Chwała pominąć Wejrzyj, prosimy Cię, Panie, na tę czeladkę Twoją, za którą Pan nasz Jezus Chrystus nie zawahał się ponieść męki krzyżowej i oddać się w ręce grzeszników. dokończyć po cichu Który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego Bóg przez wszystkie wieki wieków. R. Amen.
Suffragium{omittitur}	Sufragium{opuścić}
Conclusio{omittitur}	Zakończenie{opuścić}