13. marca AD MMXIX - Środa Suchych Dni Wielkiego Postu

Feria Quarta Quatuor Temporum Quadrigesimæ ~ Semiduplex

Suchedni Wielkiego Postu

Spośród czterokrotnie powtarzających się dni kwartalnych, Suchedni w Wielkim Poście są najpóźniejsze. Nie mają one również tego znaczenia, co tamte, ponieważ cały post czterdziestodniowy ma służyć naszemu odnowieniu. Toteż, jak wynika z treści tekstów, owe trzy dni: środa, piątek i sobota, zapewne od początku zostały włączone do liturgii wielkopostnej. Środa jest dniem Matki Boskiej, dniem wejścia w siebie i duchowego skupienia: piątek podaje myśli o nawróceniu i pokucie; sobotni wieczór poświęcony jest odnowieniu przymierza i stanowi wstęp do uroczystości wielkanocnej. Liturgia Suchych dni nawiązuje do pierwszej niedzieli Postu: Chrystus pości przez czterdzieści dni i zwycięża szatana; Mojżesz i Eliasz, przedstawiciele Starego Przymierza, łączą się z Nim w czterdziestodniowym poście. W sobotę Suchych dni Chrystus, Mojżesz i Eliasz zjednoczeniu są na górze przemienienia. Mamy tu więc do czynienia z teologią Wielkiego Postu.

Środa Suchych dni
Stacja w bazylice Najświętszej Maryi Panny Większej

Post Mojżesza i Eliasza

Od najdawniejszych czasów obchód stacyjny we wszystkie cztery środy Suchych dni całego roku odbywa się w największym kościele Najświętszej Maryi Panny w Rzymie. Bazylika ta pochodzi z IV wieku; została zbudowana przez papieża Sykstusa III (432-440), a z okazji orzeczenia soboru w Efezie (431) o prawdziwym macierzyństwie Bożym Najświętszej Maryi Panny, poświęcona Jej imieniu. Jest rzeczą prawdopodobną, że w drugiej połowie IV stulecia obchód Suchych dni został na nowo unormowany i że już wtedy trzy wielkie bazyliki (Najświętszej Maryi Panny Większej, Dwunastu Apostołów i św. Piotra) zostały obrane na kościoły stacyjne. Dziś więc odbywamy pielgrzymkę do największego i najbardziej czcigodnego kościoła świata, poświęconego Najświętszej Maryi Pannie. Matka Boża jest patronką dnia dzisiejszego. Korna postawa, w której ukazuje się nam w dzisiejszej ewangelii, to dla nas wzór upokorzenia wielkopostnego. Z drugiej strony otrzymujemy zapewnienie, że my również wzniesiemy się do Jej godności, tzn. że staniemy się „Matką Chrystusa”, gdy czynić będziemy wolę Ojca Jego. Tak więc i Matka Boża towarzyszy nam przez cały okres Wielkiego Postu. 

Piątek Suchych dni
Stacja u Dwunastu Apostołów

Oto stałeś się zdrowy; nie grzesz więcej

Chrystus jest Zbawicielem katechumenów, pokutników i wiernych; jesteśmy jak paralityk i podobnie jak on zostaliśmy uzdrowieni przez Chrystusa w sadzawce Kościoła (chrzest i Eucharystia).
Motyw stacyjny. Jak już słyszeliśmy w czasie Adwentu, od najdawniejszych czasów w cztery piątki Suchych dni odbywa się obchód stacyjny w bazylice Dwunastu Apostołów. Grisar przypuszcza, że bazylika ta była dla Rzymu kościołem pokuty (pojednania). W każdym razie uderzające jest to, że w trzy piątki Suchych dni ewangelie mają charakter wyraźnie pokutny, a w czwartek po Wielkanocy, gdy również stacja jest w tym kościele – ewangelia mówi o pokutnicy Magdalenie. Dzisiaj w różny sposób Kościół poucza nas o pokucie. Mamy przed sobą dwunastu Apostołów; oni także są głosicielami pokuty, zwłaszcza dwaj pierwsi: Piotr, po którego licach stale płynęły łzy żalu za grzech zaparcia się Pana, oraz Paweł, który jest dla nas wzorem wierności po nawróceniu. W tym kościele również spoczywają zwłoki dwóch Apostołów – Jakuba i Filipa. Jakub mniejszy jest mężem modlitwy i postu. Możemy więc każdorazowo piątek Suchych dni przeznaczyć na pokutę za poprzedni kwartał. Wokół kościoła stacyjnego były krużganki i sadzawki, co mogło wpłynąć na wybór ewangelii o chorym od 38 lat. Ponieważ za dawnych czasów w Rzymie chętnie odtwarzano pamiętne miejsca Jerozolimy, jest rzeczą dość prawdopodobną, że nawet jedna z sadzawek nazwana była Betsaida. Ranke zwraca uwagę na szczegół, „że ten piątek był właśnie 38 dniem dzielącym nas od Wielkanocy”. W taki to sposób porównano „cierpienia chorego ze smutkiem czterdziestodniowego postu, a uzdrowienie chorego z radosnym dniem Zmartwychwstania Pana”.

Sobota Suchych dni
Stacja u św. Piotra

Przebłysk światłości wielkanocnej w nocy wielkopostnej

Obchód Suchych dni. Trudno nam w ogóle zdać sobie sprawę, jak podniosły był obchód Suchych dni w dawnym Kościele. W sobotę wieczorem, po całodniowym poście gromadzili się wierni u grobu św. Piotra i całą noc spędzali na modlitwie, czytaniach i śpiewie, a w niedzielę rano uczestniczyli w Ofierze eucharystycznej. Wtedy też udzielano święceń kapłańskich. Jasno oświetlony kościół wśród ciemnej nocy, licznie zgromadzeni wierni, kler w pełnym składzie wokół Ojca świętego, wznoszące się ku niebu pieśni chóralne, obłoki wonnego kadzidła, przesłaniające grób św. Piotra; oto godne ramy obchodu Suchych dni. Obecnie jest to wielki dzień dziękczynienia za dobrodziejstwa ubiegłego kwartału, a zarazem dzień odnowienia przymierza z Bogiem. Św. Leon Wielki († 461 r.) większość swych homilii na Suche dni kończy słowami: „w środę i piątek pościmy, a w sobotę obchodzimy wigilię u św. Piotra Apostoła”. Wiemy poza tym, że ten sam papież Leon wygłosił w dniu dzisiejszym homilię na ewangelię o przemienieniu Pańskim. Tak więc co najmniej 1500 lat Kościół odprawia w dniu dzisiejszym Mszę św. w bazylice św. Piotra jako w kościele stacyjnym.

Powyższy tekst jest fragmentem pracy Piusa Parcha, zatytułowanej „Rok Liturgiczny (Poznań 1956 r., tom II, strony: 82, 88-89 oraz 91) 
za: http://vetusordo.pl/swp/

Introitus Ps 24:6; 24:3; 24:22 Reminíscere miseratiónum tuárum, Dómine, et misericórdiæ tuæ, quæ a saeculo sunt: ne umquam dominéntur nobis inimíci nostri: líbera nos, Deus Israël, ex ómnibus angústiis nostris. Ps 24:1-2 Ad te, Dómine, levávi ánimam meam: Deus meus, in te confído, non erubéscam. V. Glória Patri, et Fílio, et Spirítui Sancto. R. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, et in saecula saeculórum. Amen Reminíscere miseratiónum tuárum, Dómine, et misericórdiæ tuæ, quæ a saeculo sunt: ne umquam dominéntur nobis inimíci nostri: líbera nos, Deus Israël, ex ómnibus angústiis nostris.	1 Introit Ps 24:6; 24:3; 24:22 Wspomnij na zmiłowania Twe, Panie, na miłosierdzie, które trwa od wieków, niech nie panują nad nami nasi wrogowie. Wybaw nas, Boże Izraela, ze wszystkich ucisków naszych. Ps 24:1-2 Ku Tobie wznoszę duszę moją, Panie, Boże mój, Tobie ufam: niech nie doznam wstydu. V. Chwała Ojcu, i Synowi i Duchowi Świętemu. R. Jak była na początku, teraz i zawsze i na wieki wieków. Amen. Wspomnij na zmiłowania Twe, Panie, na miłosierdzie, które trwa od wieków, niech nie panują nad nami nasi wrogowie. Wybaw nas, Boże Izraela, ze wszystkich ucisków naszych.
Gloria	Gloria
Top  Next Oratio Orémus. V. Flectámus génua. R. Leváte. Preces nostras, quǽsumus, Dómine, cleménter exáudi: et contra cuncta nobis adversántia, déxteram tuæ majestátis exténde. Per Dominum nostrum Jesum Christum, Filium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitate Spiritus Sancti Deus, per omnia saecula saeculorum. R. Amen. Lectio Léctio libri Exodi. Exod 24:12-18 In diébus illis: Dixit Dóminus ad Móysen: Ascénde ad me in montem, et esto ibi: dabóque tibi tábulas lapídeas, et legem ac mandáta quæ scripsi: ut dóceas fílios Israël. Surrexérunt Moyses et Josue miníster ejus: ascendénsque Moyses in montem Dei, senióribus ait: Exspectáte hic, donec revertámur ad vos. Habétis Aaron et Hur vobíscum: si quid natum luent quæstiónis, referétis ad eos. Cumque ascendísset Moyses, opéruit nubes montem, et habitávit glória Dómini super Sínai, tegens illum nube sex diébus: séptimo autem die vocávit eum de médio calíginis. Erat autem spécies glóriæ Dómini, quasi ignis ardens super vérticem montis; in conspéctu filiórum Israël. Ingressúsque Móyses médium nébulæ, ascéndit in montem: et luit ibi quadragínta diébus et quadragínta nóctibus. Graduale Ps 24:17-18 Tribulatiónes cordis mei dilatátæ sunt: de necessitátibus meis éripe me, Dómine. V. Vide humilitátem meam, et labórem meum: et dimítte ómnia peccáta mea. Oratio V. Dóminus vobíscum. R. Et cum spiritu tuo. Orémus. Devotiónem pópuli tui, quǽsumus, Dómine, benígnus inténde: ut, qui per abstinéntiam macerántur in córpore, per fructum boni óperis reficiántur in mente. Per Dominum nostrum Jesum Christum, Filium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitate Spiritus Sancti Deus, per omnia saecula saeculorum. R. Amen. Orémus. ad poscenda suffragia Sanctorum A cunctis nos, quæsumus, Dómine, mentis et córporis defénde perículis: et, intercedénte beáta et gloriósa semper Vírgine Dei Genetríce María, cum beáto Joseph, beátis Apóstolis tuis Petro et Paulo, atque beáto N. et ómnibus Sanctis, salútem nobis tríbue benígnus et pacem; ut, destrúctis adversitátibus et erróribus univérsis, Ecclesia tua secúra tibi sérviat libertáte. pro vivis et mortuis Omnípotens sempitérne Deus, qui vivórum domináris simul et mortuórum, omniúmque miseréris, quos tuos fide et ópere futúros esse prænóscis: te súpplices exorámus; ut, pro quibus effúndere preces decrévimus, quosque vel præsens saeculum adhuc in carne rétinet, vel futúrum jam exútos córpore suscépit, intercedéntibus ómnibus Sanctis tuis, pietátis tuæ deméntia ómnium delictórum suórum véniam consequántur. Per Dominum nostrum Jesum Christum, Filium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitate Spiritus Sancti Deus, per omnia saecula saeculorum. R. Amen.	3 Kolekta Módlmy się. V. Klęknijmy. R. Powstańmy. Wysłuchaj łaskawie, prosimy Cię, Panie, nasze modlitwy i przeciw wszystkiemu, co jest nam wrogie, wyciągnij prawicę Twego majestatu. Przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, Syna Twojego, który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego Bóg przez wszystkie wieki wieków. R. Amen. Lekcja Czytanie z Księgi Wyjścia. Wj 24:12-18 W one dni rzekł Pan do Mojżesza: «Wstąp do mnie na górę i bądź tam: dam ci tablice kamienne i zakon, i przykazania, którem napisał, abyś ich nauczył». Wstali Mojżesz i Jozue, sługa jego; a Mojżesz wstępując na górę Bożą rzekł do starszych: «Poczekajcie tu, aż się wrócimy do was. Macie Aarona i Hura z sobą; jeśli się jaka sprawa wyłoni, odniesiecie się do nich». A gdy Mojżesz wstąpił, obłok okrył górę. । mieszkała chwała Pańska na Synaju okrywając go obłokiem przez sześć dni. A siódmego dnia zawołał go z pośrodka mgły. A wygląd chwały Pańskiej był jakby ognia pałającego na wierzchu góry przed oczyma synów Izraelowych. I wszedłszy Mojżesz w pośrodek mgły, wstąpił na górę i był tam czterdzieści dni i czterdzieści nocy. Graduał Ps 24:17-18 Ulżyj uciskom serca mojego, wyrwij mnie z moich udręczeń, Panie. V. Wejrzyj na nędzę moją i na mój trud i odpuść wszystkie me występki. Kolekta V. Pan z wami. R. I z duchem twoim. Módlmy się. Wejrzyj łaskawie, prosimy, Panie, na oddanie Twojego ludu, aby umartwiając ciało postem, wzmocnił ducha owocem dobrych uczynków. Przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, Syna Twojego, który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego Bóg przez wszystkie wieki wieków. R. Amen.
Top  Next Lectio Léctio libri Regum 3 Reg 19:3-8 In diébus illis: Venit Elías in Bersabée Juda, et dimísit ibi púerum suum, et perréxit in desértum, viam uníus diéi. Cumque venísset, et sedéret subter unam juníperum, petívit ánimæ suæ, ut morerétur, et ait: Súfficit mihi, Dómine, tolle ánimam meam: neque enim mélior sum quam patres mei. Projecítque se, et obdormívit in umbra juníperi: et ecce, Angelus Dómini tétigit eum, et dixit illi: Surge et cómede. Respéxit, et ecce ad caput suum subcinerícius panis, et vas aquæ: comédit ergo et bibit, et rursum obdormívit. Reversúsque est Angelus Dómini secundo, et tétigit eum, dixítque illi: Surge, cómede: grandis enim tibi restat via. Qui cum surrexísset, comédit et bibit, et ambulávit in fortitúdine cibi illíus quadragínta diébus et quadragínta nóctibus, usque ad montem Det Horeb. R. Deo gratias.	4 Lekcja Czytanie z Księgi Królewskiej. 3 Krl 19:3-8 W one dni: Przybył Eliasz do judzkiego Bersabee i zostawił tam sługę swego, a sam podążył w stronę pustyni jeden dzień drogi. Gdy przyszedłszy siedział pod jednym jałowcem, zapragnął dla siebie śmierci i rzekł: «Dosyć mi, Panie, weź życie moje: bom ja nie lepszy od ojców moich». I rzucił się (na ziemię), i zasnął w cieniu jałowca. A oto Anioł Pański dotknął go i rzekł mu: «Wstań, a Pożywaj». Spojrzał, a oto u głowy jego chleb podpłomny i naczynie z wodą. Pożywał więc i pił i zasnął znowu. A wrócił Anioł Pański po raz wtóry i dotknął go, i rzekł mu: «Wstań, pożywaj, bo wielka jeszcze droga przed tobą». A on powstawszy pożywał i pił, i szedł o sile tego pokarmu czterdzieści dni i czterdzieści nocy aż do Bożej góry Horeb. R. Bogu dzięki.
Top  Next Graduale Ps 24:17; 24:18; 24:1-4 De necessitátibus meis éripe me, Dómine: vide humilitátem meam et labórem meum: et dimítte ómnia peccáta mea. V. Ad te, Dómine, levávi ánimam meam: Deus meus, in te confído, non erubéscam: neque irrídeant me inimíci mei. V. Etenim univérsi, qui te exspéctant, non confundéntur: confundántur omnes faciéntes vana.	5 Graduał Ps 24:17; 24:18; 24:1-4 Wyrwij mnie z moich udręczeń, Panie, wejrzyj na nędzę moją i na mój trud i odpuść wszystkie me występki. V. Ku Tobie wznoszę duszę moją, Panie, Boże mój, Tobie ufam: niech się nie śmieją ze mnie wrogowie moi. V. Wszyscy bowiem, co Tobie ufają, nie doznają wstydu. Okryją się wstydem ci, którzy wiarę łamią nierozważnie.
Top  Next Evangelium Sequéntia ✠︎ sancti Evangélii secúndum Matthaeum. R. Gloria tibi, Domine! Matt 12:38-50 In illo témpore: Respondérunt Jesu quidam de scribis et pharisaeis, dicéntes: Magíster, vólumus a te signum vidére. Qui respóndens, ait illis: Generátio mala et adúltera signum quærit: et signum non dábitur ei, nisi signum Jonæ Prophétæ. Sicut enim fuit Jonas in ventre ceti tribus diébus et tribus nóctibus: sic erit Fílius hóminis in corde terræ tribus diébus et tribus nóctibus. Viri Ninivítæ surgent in judício cum generatióne ista, et condemnábunt eam: quia pæniténtiam egérunt in prædicatióne Jonæ. Et ecce plus quam Jonas hic. Regína Austri surget in judício cum generatióne ista, et condemnábit eam: quia venit a fínibus terræ audire sapiéntiam Salomónis. Et ecce plus quam Sálomon hic. Cum autem immúndus spíritus exíerit ab hómine, ámbulat per loca árida, quærens réquiem, et non invénit. Tunc dicit: Revértar in domum meam, unde exívi. Et véniens invénit eam vacántem, scopis mundátam, et ornátam. Tunc vadit, et assúmit septem álios spíritus secum nequióres se, et intrántes hábitant ibi: et fiunt novíssima hóminis illíus pe-jóra prióribus. Sic erit et generatióni huic péssimæ. Adhuc eo loquénte ad turbas, ecce, Mater ejus et fratres stabant foris, quæréntes loqui ei. Dixit autem ei quidam: Ecce, mater tua et fratres tui foris stant, quæréntes te. At ipse respóndens dicénti sibi, ait: Quæ est mater mea, et qui sunt fratres mei? Et exténdens manum in discípulos suos, dixit: Ecce mater mea et fratres mei. Quicúmque enim fécerit voluntátem Patris mei, qui in coelis est: ipse meus frater et soror et mater est. R. Laus tibi, Christe! S. Per Evangelica dicta, deleantur nostra delicta.	6 Ewangelia Ciąg dalszy ✠︎ Ewangelii świętej według Mateusza. R. Chwała Tobie Panie. Mt 12:38-50 Onego czasu: Odpowiedzieli Jezusowi niektórzy z uczonych w Piśmie i faryzeuszów mówiąc: «Nauczycielu, chcielibyśmy widzieć od ciebie znak jaki». On zaś odpowiadając rzekł im: «Plemię złe i cudzołożne znaku szuka, a nie będzie mu dany znak, jeno znak Jonasza proroka. Albowiem jako był Jonasz we wnętrzu wielkiej ryby trzy dni i trzy noce, tak i Syn Człowieczy będzie w sercu ziemi trzy dni i trzy noce. Mężowie Niniwici powstaną na sądzie z tym oto plemieniem i potępią je. Jako że czynili pokutę na wołanie Jonasza; a oto tu więcej niż Jonasz. Królowa z południa powstanie z plemieniem tym na sądzie i potępi je. Przybyła bowiem z krańców ziemi słuchać mądrości Salomona; a oto tu więcej niż Salomon. A gdy nieczysty duch opuści człowieka, błąka się po miejscach bezwodnych szukając odpocznienia i nie znajduje. Wedy powiada: wrócę się do domu mego, skąd wyszedłem, i przyszedłszy znajduje go pustym, umiecionym i przyozdobionym. Wówczas idzie i bierze z sobą siedmiu innych duchów gorszych od siebie i wszedłszy mieszkają tam i stają się późniejsze rzeczy człowieka onego gorsze niźli pierwsze. Tak się też stanie i z tym plemieniem przewrotnym». Gdy On to jeszcze do rzeszy mówił, oto matka Jego i bracia stali przed domem, chcąc z Nim mówić. I rzekł Mu ktoś: «Oto matka Twoja i bracia stoją przed domem, szukając Cię». A On odpowiadając rzekł mówiącemu do Niego: «Któż jest matką moją i którzy są braćmi moimi?» I wyciągnąwszy rękę ku uczniom swoim, powiedział: «Oto matka moja i bracia moi. Ktobykolwiek bowiem czynił wolę Ojca mego, który jest w niebiesiech, ten moim bratem i siostrą, i matką jest». R. Chwała Tobie, Chryste. S. Niech słowa Ewangelii zgładzą nasze grzechy.
Credo	Credo
Top  Next Offertorium Ps 118:47; 118:48 Meditábor in mandátis tuis, quæ diléxi valde: et levábo manus meas ad mandáta tua, quæ diléxi.	8 Ofiarowanie Ps 118:47; 118:48 Będę rozważał naukę Twoją, bo bardzo ją pokochałem. Ręce me wyciągnę do przykazań Twoich, które umiłowałem.
Top  Next Secreta Hóstias tibi, Dómine, placatiónis offérimus: ut et delícta nostra miserátus absólvas, et nutántia corda tu dírigas. Per Dominum nostrum Jesum Christum, Filium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitate Spiritus Sancti Deus, per omnia saecula saeculorum. R. Amen. ad poscenda suffragia Sanctorum Exáudi nos, Deus, salutáris noster: ut, per hujus sacraménti virtútem, a cunctis nos mentis et córporis hóstibus tueáris; grátiam tríbuens in præsénti, et glóriam in futuro. pro vivis et mortuis Deus, cui soli cógnitus est númerus electórum in supérna felicitáte locándus: tríbue, quæsumus; ut, intercedéntibus ómnibus Sanctis tuis, universórum, quos in oratióne commendátas suscépimus, et ómnium fidélium nómina beátæ prædestinatiónis liber adscrípta retíneat. Per Dominum nostrum Jesum Christum, Filium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitate Spiritus Sancti Deus, per omnia saecula saeculorum. R. Amen.	9 Secreta Składamy Ci, Panie, ofiary przebłagalne, abyś miłosiernie odpuścił nasze grzechy i sam pokierował chwiejnymi sercami. Przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, Syna Twojego, który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego Bóg przez wszystkie wieki wieków. R. Amen.
Top  Next Prefatio de Quadragesima Vere dignum et justum est, æquum et salutáre, nos tibi semper, et ubíque grátias agere: Dómine, sancte Pater, omnípotens ætérne Deus: Qui corporáli ieiúnio vítia cómprimis, mentem élevas, virtútem largíris et prǽmia: per Christum Dóminum nostrum. Per quem maiestátem tuam laudant Angeli, adórant Dominatiónes, tremunt Potestátes. Cæli cælorúmque Virtútes, ac beáta Séraphim, sócia exsultatióne concélebrant. Cum quibus et nostras voces, ut admitti iúbeas, deprecámur, súpplici confessióne dicentes:	10 Prefacja Prefacja Wielkopostna Zaprawdę godne to i sprawiedliwe, słuszne i zbawienne, abyśmy zawsze i wszędzie Tobie składali dziękczynienie, Panie, Ojcze święty, wszechmogący, wieczny Boże: Ty przez post ciała uśmierzasz wady, podnosisz ducha, udzielasz cnoty i nagrody, przez Chrystusa, Pana naszego. Przez Niego majestat Twój chwalą Aniołowie, uwielbiają Państwa, z lękiem czczą Potęgi. A wspólnie z nimi w radosnym uniesieniu sławią Niebiosa, Moce niebieskie i błogosławieni Serafini. Z nimi to, prosimy, dozwól i naszym głosom wołać w pokornym uwielbieniu:
Communicántes, et memóriam venerántes, in primis gloriósæ semper Vírginis Maríæ, Genetrícis Dei et Dómini nostri Jesu Christi: sed	Zjednoczeni w Świętych Obcowaniu, ze czcią wspominamy najpierw chwalebną zawsze Dziewicę Maryję, Matkę Boga i Pana naszego Jezusa Chrystusa:
Top  Next Communio Ps 5:2-4 Intéllege clamórem meum: inténde voci oratiónis meæ, Rex meus et Deus meus: quóniam ad te orábo, Dómine.	13 Komunia Ps 5:2-4 Zważ na moje wołanie, zwróć się na głos modlitwy mojej, mój Królu i Boże, gdyż do Ciebie się modlę, o Panie.
Top  Next Postcommunio Orémus. Tui, Dómine, perceptióne sacraménti, et a nostris mundémur occúltis, et ab hóstium liberémur insídiis. Per Dominum nostrum Jesum Christum, Filium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitate Spiritus Sancti Deus, per omnia saecula saeculorum. R. Amen. Orémus. ad poscenda suffragia Sanctorum Mundet et múniat nos, quæsumus, Dómine, divíni sacraménti munus oblátum: et, intercedénte beáta Vírgine Dei Genetríce María, cum beáto Joseph, beátis Apóstolis tuis Petro et Paulo, atque beáto N. et ómnibus Sanctis; a cunctis nos reddat et perversitátibus expiátos, et adversitátibus expedítos. pro vivis et mortuis Puríficent nos, quæsumus, omnípotens et miséricors Deus, sacraménta quæ súmpsimus: et, intercedéntibus ómnibus Sanctis tuis, præsta; ut hoc tuum sacraméntum non sit nobis reátus ad poenam, sed intercéssio salutáris ad véniam: sit ablútio scélerum, sit fortitúdo fragílium, sit contra ómnia mundi perícula firmaméntum: sit vivórum atque mortuórum fidélium remíssio ómnium delictórum. Per Dominum nostrum Jesum Christum, Filium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitate Spiritus Sancti Deus, per omnia saecula saeculorum. R. Amen. Oratio super populum Orémus. Humiliáte cápita vestra Deo. V. Mentes nostras, quǽsumus, Dómine, lúmine tuæ claritátis illústra: ut vidére póssimus, quæ agénda sunt; et, quæ recta sunt, agere valeámus. Per Dominum nostrum Jesum Christum, Filium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitate Spiritus Sancti Deus, per omnia saecula saeculorum. R. Amen.	14 Pokomunia  Módlmy się. Panie, niech przyjęcie Twego Sakramentu oczyści nas z ukrytych grzechów i wybawi od zasadzek nieprzyjacielskich. Przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, Syna Twojego, który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego Bóg przez wszystkie wieki wieków. R. Amen. Modlitwa nad ludem Módlmy się. Pochylcie głowy wasze przed Bogiem. V. Oświeć, Panie, umysły nasze blaskiem Twej światłości, abyśmy mogli wiedzieć, co należy czynić, i zdołali wykonać to, co prawe. Przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, Syna Twojego, który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego Bóg przez wszystkie wieki wieków. R. Amen.

Msza (Reminiscere)
Trzy czytania świadczą o starożytności dzisiejszej mszy: przemawiają do nas Zakon, Prorocy i Ewangelia. Psalm 24 przewija się przez pierwsze śpiewy, co również wskazuje na starożytność formularza. Rzecz możliwa, że motyw skargi został wywołany prześladowaniem wrogów zewnętrznych, ale i grzech na pewno jest tego powodem. W pierwszej modlitwie prosimy o ochronę przed przeciwnościami; druga zawiera motyw postny: post ciała przynosi umocnienie duszy. Możemy więc powiedzieć, że głównym rysem tej mszy jest powaga i gotowość do pokuty. Wstępujemy do domu Bożego z gorącym błaganiem, przypominamy Bogu miłosierdzie, które zawsze nam okazywał, i prosimy o uwolnienie od przemocy nieprzyjacielskiej. A mamy na myśli wroga królestwa Bożego. Psalm jest ufnym wzniesieniem duszy do Boga i tchnie gorącym uczuciem.
Pierwsza kolekta – podobnie jak introit – prosi o obronę przed nieprzyjacielem; druga zawiera często powtarzający się motyw postny: post ciała przynosi ze sobą wzmocnienie ducha. Dwa pierwsze czytania wzajemnie sobie odpowiadają, na co wskazuje ich zakończenie: „czterdzieści dni i czterdzieści nocy„. Mojżesz i Eliasz stosują post czterdziestodniowy: Mojżesz obcując z Bogiem, Eliasz w czasie swej drogi przez pustynię.
Ewangelia zawiera kilka motywów, nie można jednak stwierdzić wyraźnie, które z nich są główne. Z całą pewnością można to powiedzieć o części dotyczącej Najświętszej Maryi Panny, czyli o motywie związanym  kościołem stacyjnym. Motyw męki jest również jasny: Jonasz, który przebywał trzy dni we wnętrznościach ryby,jest symbolem śmierci Chrystusa (miejsce to jest podkreślone w brewiarzu). Nie całkiem zrozumiały jest obraz o duchu nieczystym. Czy Kościół pragnie w ten sposób ostrzec nas i katechumenów? W każdym razie miejsce to możemy zaliczyć do motywów pokutnych, które przewijają się przez cały tekst mszy.
Antyfona na ofiarowanie najwyraźniej nawiązuje do ostatnich słów ewangelii: „Ktobykolwiek bowiem uczynił wolę Ojca mego …” „Rozmyślałem o przykazaniach Twoich, które umiłowałem bardzo„. Sekreta uwzględnia myśl o pokucie: ofiara ma zgładzić nasze grzechy i kierować naszymi chwiejnymi sercami. Antyfona na Komunię św. została wybrana z psalmu 5. Z ogólnej jego treści wynika, o jaki owoc ofiary prosimy: o pomoc w potrzebach królestwa Bożego, szczególnie o pomoc w walce z grzechem. Modlitwa po Komunii św. zawiera tę samą prośbę. Natomiast modlitwa nad ludem jest bardziej pozytywna w swej treści: prosimy o oświecenie umysłu i woli. Nazwać ją można perłą wśród tekstów modlitewnych. Nastrój mszy jest poważny, pełen poczucia świadomości grzechu, zarówno w śpiewach jak i w modlitwach.

Rozważania do Mszy świętej są fragmentem pracy Piusa Parcha, zatytułowanej „Rok Liturgiczny (Poznań 1956 r., tom II, strona 82-83) 
za: http://vetusordo.pl/event/2019ssdwp/