16. marca AD MMXIX - Sobota Suchych Dni Wielkiego Postu

Sabbato Quattuor Temporum Quadrageismæ ~ Semiduplex

Introitus Ps 87:3 Intret orátio mea in conspéctu tuo: inclína aurem tuam ad precem meam, Dómine. Ps 87:2 Dómine, Deus salútis meæ: in die clamávi, et nocte coram te. V. Glória Patri, et Fílio, et Spirítui Sancto. R. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, et in saecula saeculórum. Amen Intret orátio mea in conspéctu tuo: inclína aurem tuam ad precem meam, Dómine.	1 Introit Ps 87:3 Niech dojdzie do Ciebie moja modlitwa, nakłoń ucha Swego na prośbę moją, Panie. Ps 87:2 Panie Boże, Zbawicielu mój, podczas dnia wołam i w nocy żalę się przed Tobą. V. Chwała Ojcu, i Synowi i Duchowi Świętemu. R. Jak była na początku, teraz i zawsze i na wieki wieków. Amen. Niech dojdzie do Ciebie moja modlitwa, nakłoń ucha Swego na prośbę moją, Panie.
Gloria	Gloria
Top  Next Oratio Orémus. V. Flectámus génua. R. Leváte. Pópulum tuum, quǽsumus, Dómine, propítius réspice: atque ab eo flagélla tuæ iracúndiæ cleménter avérte. Per Dominum nostrum Jesum Christum, Filium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitate Spiritus Sancti Deus, per omnia saecula saeculorum. R. Amen. Lectio Léctio libri Deuteronómii Deut 26:12-19 In diébus illis: Locútus est Móyses ad pópulum, dicens: Quando compléveris décimam cunctárum frugum tuárum, loquéris in conspéctu Dómini, Dei tui: Abstuli, quod sanctificátum est de domo mea, et dedi illud levítæ et ádvenæ et pupíllo ac víduæ, sicut jussísti mihi: non præterívi mandáta tua, nec sum oblítus impérii tui. Oboedívi voci Dómini, Dei mei, et feci ómnia, sicut præcepísti mihi. Réspice de sanctuário tuo et de excélso coelórum habitáculo, et benedic pópulo tuo Israël, et terræ, quam dedísti nobis, sicut jurásti pátribus nostris, terræ lacte et melle manánti. Hódie Dóminus, Deus tuus, præcépit tibi, ut fácias mandáta hæc atque judícia: et custódias et ímpleas ex toto corde tuo et ex tota ánima tua. Dóminum elegísti hódie, ut sit tibi Deus, et ámbules in viis ejus, et custódias cæremónias illíus et mandáta atque judícia, et oboedias ejus império. Et Dóminus elegit te hódie, ut sis ei pópulus peculiáris, sicut locútus est tibi, et custódias ómnia præcépta illíus: et fáciat te excelsiórem cunctis géntibus, quas creávit in laudem et nomen et glóriam suam: ut sis populus sanctus Dómini, Dei tui, sicut locútus est. Graduale Ps 78:9; 78:10 Propítius esto, Dómine, peccátis nostris: ne quando dicant gentes: Ubi est Deus eórum? V. Adjuva nos, Deus, salutáris noster: et propter honórem nóminis tui, Dómine, líbera nos. Oratio Orémus. V. Flectámus génua. R. Leváte. Protéctor noster, áspice, Deus: ut, qui malórum nostrórum póndere prémimur, percépta misericórdia, líbera tibi mente famulémur. Per Dominum nostrum Jesum Christum, Filium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitate Spiritus Sancti Deus, per omnia saecula saeculorum. R. Amen. Lectio Léctio libri Deuteronómii Deut 11:22-25 In diébus illis: Dixit Móyses fíliis Israël: Si custodiéritis mandáta, quæ ego præcípio vobis, et fecéritis ea, ut diligátis Dóminum, Deum vestrum, et ambulétis in ómnibus viis ejus, adhærén-tes ei, dispérdet Dóminus omnes gentes istas ante fáciem vestram, et possidébitis eas, quæ majóres et fortióres vobis sunt. Omnis locus quem calcáverit pes vester, vester erit. A desérto et a Líbano, a flúmine magno Euphráte usque ad mare Occidentále, erunt términi vestri. Nullus stabit contra vos: terrórem vestrum et formídinem dabit Dóminus, Deus vester, super omnem terram, quam calcatúri estis, sicut locútus est vobis Dóminus, Deus vester. Graduale Ps 83:10; 83:9 Protéctor noster, áspice, Deus, et réspice super servos tuos. V. Dómine, Deus virtútum, exáudi preces servórum tuórum. Oratio Orémus. V. Flectámus génua. R. Leváte. Adésto, quǽsumus, Dómine, supplicatiónibus nostris: ut esse, te largiénte, mereámur et inter próspera húmiles, et inter advérsa secúri. Per Dominum nostrum Jesum Christum, Filium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitate Spiritus Sancti Deus, per omnia saecula saeculorum. R. Amen. Lectio Léctio libri Machabæórum 2 Mach 1:23-26; 1:27  In diébus illis: Oratiónem faciebant omnes sacerdotes, dum consummarétur sacrifícium, Jónatha inchoánte, céteris autem respondéntibus. Et Nehemíæ erat orátio hunc habens modum: Dómine Deus, ómnium Creátor, terríbilis et fortis, justus et miséricors, qui solus es bonus rex, solus præstans, solus justus et omnípotens et ætérnus, qui líberas Israël de omni malo, qui fecísti patres electos et sanctificásti eos: accipe sacrifícium pro univérso pópulo tuo Israël, et custódi partem tuam et sanctífica: ut sciant gentes, quia tu es Deus noster. Graduale Ps 89:13; 89:1 Convértere, Dómine, aliquántulum, et deprecáre super servos tuos. V. Dómine, refúgium factus es nobis, a generatióne et progénie. Oratio Orémus. V. Flectámus génua. R. Leváte. Preces pópuli tui, quǽsumus, Dómine, cleménter exáudi: ut, qui juste pro peccátis nostris afflígimur, pro tui nóminis glória misericórditer liberémur. Per Dominum nostrum Jesum Christum, Filium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitate Spiritus Sancti Deus, per omnia saecula saeculorum. R. Amen. Lectio Léctio libri Sapientiae Eccli 36:1-10 Miserére nostri, Deus ómnium, et réspice nos, et osténde nobis lucem miseratiónum tuárum: et immítte timórem tuum super gentes, quæ non exquisiérunt te, ut cognóscant, quia non est Deus nisi tu, et enárrent magnália tua. Alleva manum tuam super gentes aliénas, ut vídeant poténtiam tuam. Sicut enim in conspéctu eórum sanctificátus es in nobis, sic in conspéctu nostro magnificáberis in eis, ut cognóscant te, sicut et nos cognóvimus, quóniam non est Deus præter te, Dómine. Innova signa et immúta mirabília. Glorífica manum et bráchium dextrum. Excita furórem et effúnde iram. Tolle adversárium et afflíge inimícum. Festína tempus et meménto finis, ut enárrent mirabília tua, Dómine, Deus noster. Graduale Ps 140:2 Dirigátur orátio mea sicut incénsum in conspéctu tuo, Dómine. V. Elevátio mánuum meárum sacrifícium vespertínum. Oratio Orémus. V. Flectámus génua. R. Leváte. Atiónes nostras, quǽsumus, Dómine, aspirándo praeveni, et adjuvándo proséquere: ut cuncta nostra orátio et operátio a te semper incípiat, et per te coepta finiátur. Per Dominum nostrum Jesum Christum, Filium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitate Spiritus Sancti Deus, per omnia saecula saeculorum. R. Amen. Lectio Léctio Daniélis Prophétæ Dan 3:47-51 In diébus illis: Angelus Dómini descéndit cum Azaría et sóciis ejus in fornácem: et excússit flammam ignis de fornáce, et fecit médium fornácis quasi ventum roris flantem. Flamma autem effundebátur super fornácem cúbitis quadragínta novem: et erúpit, et incéndit, quos répperit juxta fornácem de Chaldaeis, minístros regis, qui eam incendébant. Et non tétigit eos omníno ignis, neque contristavit, nec quidquam moléstiæ íntulit. Tunc hi tres quasi ex uno ore lau-dábant, et glorificábant, et benedicébant Deum in fornáce, dicéntes: Hymnus Dan 3:52-53 Benedíctus es, Dómine, Deus patrum nostrórum. Et laudábilis et gloriósus in saecula. Et benedíctum nomen glóriæ tuæ, quod est sanctum. Et laudábile et gloriósum in saecula. Benedíctus es in templo sancto glóriæ tuæ. Et laudábilis et gloriósus in saecula. Benedíctus es super thronum sanctum regni tui. Et laudábilis et gloriósus in saecula. Benedíctus es super sceptrum divinitátis tuæ. Et laudábilis et gloriósus in saecula. Benedíctus es, qui sedes super Chérubim, íntuens abýssos. Et laudábilis et gloriósus in saecula. Benedíctus es, qui ámbulas super pennas ventórum et super undas maris. Et laudábilis et gloriósus in saecula. Benedícant te omnes Angeli et Sancti tui. Et laudent te et gloríficent in saecula. Benedícant te coeli, terra, mare, et ómnia quæ in eis sunt. Et laudent te et gloríficent in saecula. Glória Patri, et Fílio, et Spirítui Sancto. Et laudábili et glorióso in saecula. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper: et in saecula sæculórum. Amen. Et laudábili et glorióso in saecula. Benedíctus es, Dómine, Deus patrum nostrórum. Et laudábilis et gloriósus in saecula. Oratio V. Dóminus vobíscum. R. Et cum spiritu tuo. Orémus. Deus, qui tribus púeris mitigásti flammas ígnium: concéde propítius; ut nos fámulos tuos non exúrat flamma vitiórum. Per Dominum nostrum Jesum Christum, Filium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitate Spiritus Sancti Deus, per omnia saecula saeculorum. R. Amen. Orémus. ad poscenda suffragia Sanctorum A cunctis nos, quæsumus, Dómine, mentis et córporis defénde perículis: et, intercedénte beáta et gloriósa semper Vírgine Dei Genetríce María, cum beáto Joseph, beátis Apóstolis tuis Petro et Paulo, atque beáto N. et ómnibus Sanctis, salútem nobis tríbue benígnus et pacem; ut, destrúctis adversitátibus et erróribus univérsis, Ecclesia tua secúra tibi sérviat libertáte. pro vivis et mortuis Omnípotens sempitérne Deus, qui vivórum domináris simul et mortuórum, omniúmque miseréris, quos tuos fide et ópere futúros esse prænóscis: te súpplices exorámus; ut, pro quibus effúndere preces decrévimus, quosque vel præsens saeculum adhuc in carne rétinet, vel futúrum jam exútos córpore suscépit, intercedéntibus ómnibus Sanctis tuis, pietátis tuæ deméntia ómnium delictórum suórum véniam consequántur. Per Dominum nostrum Jesum Christum, Filium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitate Spiritus Sancti Deus, per omnia saecula saeculorum. R. Amen.	3 Kolekta Módlmy się. V. Klęknijmy. R. Powstańmy. Prosimy Cię, Panie, wejrzyj miłościwie na Twój lud i odwróć odeń chłostę Twego zagniewania. Przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, Syna Twojego, który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego Bóg przez wszystkie wieki wieków. R. Amen. Lekcja Czytanie z Księgi Powtórzonego Prawa. Pp 26:12-19 W one dni mówił Mojżesz do ludu: Gdy dopełnisz dziesięciny z wszystkich plonów twoich, powiesz przed oczyma Pana, Boga twego: «Wyniosłem, co jest poświęcone, z domu mego, i dałem to lewicie i przychodniowi, i sierocie, i wdowie, jak mi rozkazałeś; nie przestąpiłem przykazania Twego anim zapomniał rozkazania Twego. Byłem posłuszny głosowi Pana, Boga mego, i uczyniłem wszystko, jak mi przykazałeś. Wejrzyj ze świątyni Twojej i z wysokiego niebios mieszkania, a błogosław ludowi Twemu izraelskiemu i ziemi, którąś nam dał, jak przysiągłeś ojcom naszym, ziemi mlekiem i miodem płynącej». Dzisiaj Pan, Bóg twój, Przykazał tobie, abyś wykonywał te przykazania i prawa i strzegł, i pełnił je ze wszystkiego serca twego i ze wszystkiej duszy twojej. Pana dziś obrałeś, aby ci był Bogiem i żebyś chodził drogami Jego i strzegł ustaw Jego i przykazań, i praw, i był posłuszny rozkazaniu Jego. I Pan obrał cię dziś, abyś Mu był ludem osobliwym, tak jak ci powiedział, i żebyś strzegł wszystkich przykazań Jego, i żeby cię uczynił wyższym nad wszystkie narody, które stworzył ku chwale i imieniu, i sławie swojej, abyś był ludem świętym Pana, Boga twego, jak powiedział. Graduał Ps 78:9; 78:10 O Panie, przebacz nam grzechy, aby poganie z nas nie drwili: «Gdzież jest ich Bóg?» V. Wspomóż nas, Boże, nasz Zbawicielu, i dla chwały Swego imienia wybaw nas, Panie. Kolekta Módlmy się. V. Klęknijmy. R. Powstańmy. Boże, obrońco nasz, wejrzyj na nas przygniecionych ciężarem własnych grzechów, abyśmy doznawszy Twego miłosierdzia służyli Tobie swobodną duszą. Przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, Syna Twojego, który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego Bóg przez wszystkie wieki wieków. R. Amen. Lekcja Czytanie z Księgi Powtórzonego Prawa. Pp 11:22-25 Życie katolików zgodne z prawem Bożym zapewnia Kościołowi moc promieniowania na całą ziemię. W one dni mówił Mojżesz synom Izraela: Jeśli strzec będziecie przykazań, które ja wam daję, i pełnić je będziecie, że będziecie miłowali Pana, Boga waszego, i chodzili wszystkimi drogami Jego, trzymając się Go, wytraci Pan wszystkie te narody przed obliczem waszym i zawładniecie nimi, chociaż są większe i mocniejsze niźli wy. Wszelkie miejsce, na które stąpi noga wasza, wasze będzie. Od puszczy i od Libanu, od rzeki wielkiej Eufratu aż do Morza Zachodniego będą granice wasze. Nikt nie ostoi się przed wami, strach przed wami i bojaźń puści Pan, Bóg wasz, na każdą ziemię, którą deptać będziecie, jak wam powiedział Pan, Bóg wasz. Graduał Ps 83:10; 83:9 Spojrzyj, obrońco nasz, Boże, i wejrzyj na sługi Swoje. V. Panie, Boże Zastępów, wysłuchaj prośby sług Swoich. Kolekta Módlmy się. V. Klęknijmy. R. Powstańmy. Przychyl się, Panie, ku prośbom naszym, abyśmy za łaską Twoją byli pokorni w powodzeniu i bezpieczni wśród przeciwności. Przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, Syna Twojego, który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego Bóg przez wszystkie wieki wieków. R. Amen. Lekcja Czytanie z Księgi Machabejskiej. 2 Mch 1:23-26; 1:27  W Kościele, podobnie jak w Starym Testamencie, składanie ofiar i modlitwa za wiernych są powierzone kapłanom. W one dni, gdy się ofiara dokonywała, wszyscy kapłan odprawiali modlitwę, przy czym Jonata zaczynał, a inni odpowiadali. A modlitwa Nehemiasza taka była: «Panie Boże, wszystkich Stworzycielu, straszliwy i mocny, sprawiedliwy i miłosierny, który jesteś sam dobrym królem, sam szczodrobliwy, sam sprawiedliwy i wszechmocny, i wieczny; który wybawiasz Izraela z wszelkiego zła; który uczyniłeś ojców wybranymi i poświęciłeś ich, przyjmij ofiarę za wszystek lud Twój izraelski i zachowaj cząstkę Twą i poświęć, aby poznali poganie, że Ty jesteś Bogiem naszym». Graduał Ps 89:13; 89:1 Zwróć się ku nam, Panie, na chwilę i daj się ubłagać sługom Swoim. V. Panie, Tyś był ucieczką naszą z pokolenia na pokolenie. Kolekta Módlmy się. V. Klęknijmy. R. Powstańmy. Prosimy Cię, Panie, wysłuchaj łaskawie modlitwy Twego ludu i chociaż słusznie cierpimy za nasze grzechy, wybaw nas miłościwie dla chwały Swojego imienia. Przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, Syna Twojego, który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego Bóg przez wszystkie wieki wieków. R. Amen. Lekcja Czytanie z Księgi Syracydesa. Syr 36:1-10 Lud Boży, świadomy, że jego grzechy są powodem trudności w spełnieniu Bożego posłannictwa, prosi o miłosierdzie i skrócenie czasu próby. Zmiłuj się nad nami, Boże wszystkiego stworzenia, a wejrzyj na nas i ukaż nam światłość zmiłowania Twego; i ześlij strach Twój na narody, które Cie nie szukały, aby poznały, że nie ma Boga, jeno Ty, i żeby opowiadały wielkie dzieła Twoje. Podnieś rękę Twą na obce narody, aby oglądały moc Twoją. Bo jak przed oczyma ich pokazałeś swą świętość na nas, tak przed oczyma naszymi będziesz uwielbiony w nich, aby Cię poznali, jak i myśmy poznali, iż nie ma Boga prócz Ciebie, Panie. Wznów znaki i powtórz cuda! Uwielbij rękę i prawe ramię. Wzbudź zapalczywość i wylej gniew! Zgładź przeciwnika i utrap nieprzyjaciela! Przyśpiesz czas i pomnij na koniec, aby wysławiano dziwne dzieła Twoje, Panie, Boże nasz. Graduał Ps 140:2 Niech się wzbija ku Tobie modlitwa ma, Panie, niby kadzidło. V. Wznoszenie rąk moich jak ofiara wieczorna. Kolekta Módlmy się. V. Klęknijmy. R. Powstańmy. Prosimy Cię, Panie, uprzedzaj czyny nasze Twoim natchnieniem i pomocą wspieraj, aby każda nasza modlitwa i praca zawsze od Ciebie się zaczynała i przez Ciebie kończyła. Przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, Syna Twojego, który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego Bóg przez wszystkie wieki wieków. R. Amen. Lekcja Czytanie z Księgi Proroka Daniela. Dn 3:47-51 Poważną przeszkodą do zbawienia są nasze namiętności, które wykorzystuje szatan i świat. Jak Anioł łagodził płomienie ognia, tak Chrystus uśmierzy nasze namiętności i wybawi nas od zła. W one dni Anioł Pański zstąpił z Azariaszem i z towarzyszami jego w piec i wyrzucił płomień ognia z pieca, i uczynił wśród pieca jakby wiatr rosisty przewiewający, a płomień rozchodził się nad piecem na czterdzieści dziewięć łokci, i wypadł, i popalił tych Chaldejczyków, których znalazł koło pieca, sługi królewskie, którzy podniecali ogień. (Azariasza i jego towarzyszy) nie dotknął się wcale ogień, ani ich nie zasmucił, ani żadnej przykrości nie uczynił. Wtedy ci trzej jakby jednymi usty chwalili i wysławiali, i błogosławili Boga w piecu mówiąc: Hymn Dn 3:52-53 Błogosławiony jesteś, Panie, Boże ojców naszych: i chwalebny, i sławny na wieki. I błogosławione prześwietne imię Twoje, które jest święte: i chwalebne, i sławne na wieki. Błogosławiony jesteś w świętym przybytku chwały Twojej: i chwalebny, i sławny na wieki Błogosławiony jesteś na świętym tronie Królestwa Twego: i chwalebny, i sławny na wieki. Błogosławiony jesteś dla Boskiej władzy i rządów Twoich: i chwalebny, i sławny na wieki. Błogosławiony jesteś, który siedzisz na Cherubach, a wzrokiem zgłębiasz przepaści: i chwalebny, i sławny na wieki. Błogosławiony jesteś, który się unosisz na skrzydłach wichru i chodzisz po falach morskich: i chwalebny, i sławny na wieki. Niech Cię błogosławią wszyscy Aniołowie i Święci Twoi: i niech Cię chwalą i sławią na wieki. Niech Cię błogosławią niebiosa, ziemia, morze, i wszystko, co się w nich znajduje: i niech Cię chwalą, i błogosławią na wieki. Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu: i chwalebnemu, i sławnemu na wieki. Jak była na początku i teraz, i zawsze, i na wieki wieków, amen: i chwalebnemu, i sławnemu na wieki. Błogosławiony jesteś, Panie, Boże ojców naszych: i chwalebny, i sławny na wieki. Kolekta V. Pan z wami. R. I z duchem twoim. Módlmy się. Boże, któryś złagodził płomień ognia dla trzech młodzieńców, spraw łaskawie, aby nas, sług Twoich, nie pożarł płomień namiętności. Przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, Syna Twojego, który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego Bóg przez wszystkie wieki wieków. R. Amen.
Top  Next Lectio Léctio Epístolæ beáti Pauli Apóstoli ad Thessalonicénses 1 Thess 5:14-23 Fratres: Rogámus vos, corrípite inquiétos, consolámini pusillánimes, suscípite infirmos, patiéntes estóte ad omnes. Vidéte, ne quis malum pro malo alicui reddat: sed semper quod bonum est sectámini in ínvicem, et in omnes. Semper gaudéte. Sine intermissióne oráte. In ómnibus grátias ágite: hæc est enim volúntas Dei in Christo Jesu in ómnibus vobis. Spíritum nolíte exstínguere. Prophetías nolíte spérnere. Omnia autem probáte: quod bonum est tenéte. Ab omni spécie mala abstinéte vos. Ipse autem Deus pacis sanctíficet vos per ómnia: ut ínteger spíritus vester, et ánima, et corpus sine queréla, in advéntu Dómini nostri Jesu Christi servétur. R. Deo gratias.	4 Lekcja Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Tesaloniczan. 1 Tes 5:14-23 W oczekiwaniu na przyjście Chrystusa chrześcijanin winien trwać w wierze i okazywać swą miłość przez dobre uczynki. Bracia: Prosimy was, upominajcie krnąbrnych, pocieszajcie bojaźliwych, przygarniajcie słabych, a cierpliwi bądźcie względem wszystkich. Baczcie, aby jeden drugiem, złem za zło nie oddawał, ale zawsze usiłujcie czynić wzajemnie i względem wszystkich to, co dobre. Zawsze się weselcie, a módlcie się bez przerwy. Za wszystko składajcie dzięki, bo taka jest wola Boża w Chrystusie Jezusie względem was wszystkich. Ducha nie gaście. Proroctwa nie lekceważcie. Doświadczajcie wszystkiego, a to, co dobre jest, zachowujcie. Unikajcie wszystkiego, co ma choćby pozór zła. A sam Bóg pokoju niech was we wszystkim uświęca, aby wszystek duch wasz i dusza, i ciało zachowane były bez zarzutu na przyjście Pana naszego Jezusa Chrystusa. R. Bogu dzięki.
Top  Next Graduale Ps 116:1-2 Laudáte Dóminum, omnes gentes: et collaudáte eum, omnes pópuli. V. Quóniam confirmáta est super nos misericórdia ejus: et véritas Dómini manet in ætérnum.	5 Graduał Ps 116:1-2 Chwalcie Pana, wszystkie narody, wysławiajcie Go, wszystkie ludy. V. Bo miłosierdzie Jego, nad nami utwierdzone, a wierność Pańska trwa na wieki.
Top  Next Evangelium Sequéntia ✠︎ sancti Evangélii secúndum Matthǽum R. Gloria tibi, Domine! Matt 17:1-9 In illo témpore: Assúmpsit Jesus Petrum, et Jacóbum, et Joánnem fratrem ejus, et duxit illos in montem excélsum seórsum: et transfigurátus est ante eos. Et resplénduit fácies ejus sicut sol: vestiménta autem ejus facta sunt alba sicut nix. Et ecce, apparuérunt illis Moyses et Elías cum eo loquéntes. Respóndens autem Petrus, dixit ad Jesum: Dómine, bonum est nos hic esse: si vis, faciámus hic tria tabernácula, tibi unum, Móysi unum et Elíæ unum. Adhuc eo loquénte, ecce, nubes lúcida obumbrávit eos. Et ecce vox de nube, dicens: Hic est Fílius meus diléctus, in quo mihi bene complácui: ipsum audíte. Et audiéntes discípuli, cecidérunt in fáciem suam, et timuérunt valde. Et accéssit Jesus, et tétigit eos, dixítque eis: Súrgite, et nolíte timére. Levántes autem óculos suos, néminem vidérunt nisi solum Jesum. Et descendéntibus illis de monte, præcépit eis Jesus, dicens: Némini dixéritis visiónem, donec Fílius hóminis a mórtuis resúrgat. R. Laus tibi, Christe! S. Per Evangelica dicta, deleantur nostra delicta.	6 Ewangelia Ciąg dalszy ✠︎ Ewangelii świętej według Mateusza. R. Chwała Tobie Panie. Mt 17:1-9 Ewangelia jak w następną niedzielę. Onego czasu: Wziął Jezus Piotra i Jakuba, i Jana brata jego, i zaprowadził ich na górę wysoką na uboczu. I przemienił się przed nimi: i rozjaśniało oblicze Jego jako słońce, szaty zaś Jego stały się białe jako śnieg. I oto ukazali się im Mojżesz i Eliasz, rozmawiający z Nim. A odpowiadając Piotr rzekł do Jezusa: «Panie, dobrze nam tu być; jeżeli chcesz uczyńmy tu trzy przybytki: Tobie jeden, Mojżeszowi jeden i Eliaszowi jeden». Gdy on to jeszcze mówił, oto obłok jasny okrył ich. I oto głos z obłoku mówiący: «Ten jest Syn mój miły, w którym upodobałem sobie: Jego słuchajcie». A słysząc to uczniowie padli na oblicze swoje i zlękli się bardzo. I przystąpił Jezus, dotknął ich i rzekł im: «Wstańcie, a nie lękajcie się». A podniósłszy oczy swe, nikogo nie widzieli, jeno samego Jezusa. A gdy zstępowali z góry, przykazał im Jezus mówiąc: «Nikomu nie mówcie o widzeniu, aż Syn Człowieczy zmartwychwstanie». R. Chwała Tobie, Chryste. S. Niech słowa Ewangelii zgładzą nasze grzechy.
Credo	Credo
Top  Next Offertorium Ps 87:2-3 Dómine, Deus salútis meæ, in die clamávi et nocte coram te: intret orátio mea in conspéctu tuo, Dómine.	8 Ofiarowanie Ps 87:2-3 Panie Boże, Zbawicielu mój, podczas dnia wołam i w nocy żalę się przed Tobą, niech moja modlitwa dojdzie do Ciebie, Panie.
Top  Next Secreta Præséntibus sacrifíciis, quǽsumus, Dómine, jejúnia nostra sanctífica: ut, quod observántia nostra profitétur extrínsecus, intérius operétur. Per Dominum nostrum Jesum Christum, Filium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitate Spiritus Sancti Deus, per omnia saecula saeculorum. R. Amen. ad poscenda suffragia Sanctorum Exáudi nos, Deus, salutáris noster: ut, per hujus sacraménti virtútem, a cunctis nos mentis et córporis hóstibus tueáris; grátiam tríbuens in præsénti, et glóriam in futuro. pro vivis et mortuis Deus, cui soli cógnitus est númerus electórum in supérna felicitáte locándus: tríbue, quæsumus; ut, intercedéntibus ómnibus Sanctis tuis, universórum, quos in oratióne commendátas suscépimus, et ómnium fidélium nómina beátæ prædestinatiónis liber adscrípta retíneat. Per Dominum nostrum Jesum Christum, Filium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitate Spiritus Sancti Deus, per omnia saecula saeculorum. R. Amen.	9 Secreta Prosimy Cię, Panie, uświęć przez tę ofiarę nasze posty, aby w naszym wnętrzu dokonało się to, co wyrażają nasze zewnętrzne wyrzeczenia. Przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, Syna Twojego, który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego Bóg przez wszystkie wieki wieków. R. Amen.
Top  Next Prefatio de Quadragesima Vere dignum et justum est, æquum et salutáre, nos tibi semper, et ubíque grátias agere: Dómine, sancte Pater, omnípotens ætérne Deus: Qui corporáli ieiúnio vítia cómprimis, mentem élevas, virtútem largíris et prǽmia: per Christum Dóminum nostrum. Per quem maiestátem tuam laudant Angeli, adórant Dominatiónes, tremunt Potestátes. Cæli cælorúmque Virtútes, ac beáta Séraphim, sócia exsultatióne concélebrant. Cum quibus et nostras voces, ut admitti iúbeas, deprecámur, súpplici confessióne dicentes:	10 Prefacja Prefacja Wielkopostna Zaprawdę godne to i sprawiedliwe, słuszne i zbawienne, abyśmy zawsze i wszędzie Tobie składali dziękczynienie, Panie, Ojcze święty, wszechmogący, wieczny Boże: Ty przez post ciała uśmierzasz wady, podnosisz ducha, udzielasz cnoty i nagrody, przez Chrystusa, Pana naszego. Przez Niego majestat Twój chwalą Aniołowie, uwielbiają Państwa, z lękiem czczą Potęgi. A wspólnie z nimi w radosnym uniesieniu sławią Niebiosa, Moce niebieskie i błogosławieni Serafini. Z nimi to, prosimy, dozwól i naszym głosom wołać w pokornym uwielbieniu:
Communicántes, et memóriam venerántes, in primis gloriósæ semper Vírginis Maríæ, Genetrícis Dei et Dómini nostri Jesu Christi: sed	Zjednoczeni w Świętych Obcowaniu, ze czcią wspominamy najpierw chwalebną zawsze Dziewicę Maryję, Matkę Boga i Pana naszego Jezusa Chrystusa:
Top  Next Communio Ps 7:2 Dómine, Deus meus, in te sperávi: líbera me ab ómnibus persequéntibus me, et éripe me.	13 Komunia Ps 7:2 Panie, Boże mój, w Tobie pokładam nadzieję, wybaw mnie od wszystkich wrogów moich i ratuj mnie.
Top  Next Postcommunio Orémus. Sanctificatiónibus tuis, omnípotens Deus, et vítia nostra curéntur, et remédia nobis ætérna provéniant. Per Dominum nostrum Jesum Christum, Filium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitate Spiritus Sancti Deus, per omnia saecula saeculorum. R. Amen. Orémus. ad poscenda suffragia Sanctorum Mundet et múniat nos, quæsumus, Dómine, divíni sacraménti munus oblátum: et, intercedénte beáta Vírgine Dei Genetríce María, cum beáto Joseph, beátis Apóstolis tuis Petro et Paulo, atque beáto N. et ómnibus Sanctis; a cunctis nos reddat et perversitátibus expiátos, et adversitátibus expedítos. pro vivis et mortuis Puríficent nos, quæsumus, omnípotens et miséricors Deus, sacraménta quæ súmpsimus: et, intercedéntibus ómnibus Sanctis tuis, præsta; ut hoc tuum sacraméntum non sit nobis reátus ad poenam, sed intercéssio salutáris ad véniam: sit ablútio scélerum, sit fortitúdo fragílium, sit contra ómnia mundi perícula firmaméntum: sit vivórum atque mortuórum fidélium remíssio ómnium delictórum. Per Dominum nostrum Jesum Christum, Filium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitate Spiritus Sancti Deus, per omnia saecula saeculorum. R. Amen. Oratio super populum Orémus. Humiliáte cápita vestra Deo. Fidéles tuos, Deus, benedíctio desideráta confírmet: quæ eos et a tua voluntáte numquam fáciat discrepáre, et tuis semper indúlgeat benefíciis gratulári. Per Dominum nostrum Jesum Christum, Filium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitate Spiritus Sancti Deus, per omnia saecula saeculorum. R. Amen.	14 Pokomunia Módlmy się. Wszechmogący Boże, niech Twoje uświęcające tajemnice uleczą nasze wady i staną się dla nas rękojmią życia wiecznego. Przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, Syna Twojego, który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego Bóg przez wszystkie wieki wieków. R. Amen. Modlitwa nad ludem Módlmy się. Pochylcie głowy wasze przed Bogiem. Panie, niech upragnione błogosławieństwo umocni Twoich wiernych, aby nigdy nie uchylali się od pełnienia Twojej woli i cieszyli się zawsze Twoimi dobrodziejstwami. Przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, Syna Twojego, który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego Bóg przez wszystkie wieki wieków. R. Amen.

 Msza (Interet)

W starożytnym Kościele obchód dzisiejszy dotyczył nie tyle katechumenów, co raczej gminy wiernych, która znowu pragnie umocnić się w swym powołaniu do łaski. Chrześcijanie składali dzisiaj ofiarę ze swego postu („dziesięcinę” – lekcja 1). Modlitwy mszy wyprowadzają nas z ciemności nocy do światłości poranka, z nocy poczucia grzechu do słonecznej jasności przemienionego życia, z nocy wielkopostnej do zarania Wielkanocy, z nocy życia ziemskiego do promiennego powrotu Pana w chwale. Msza dzisiejsza jest antycypowanym obchodem uroczystości wielkanocnej; można ją nazwać jedną z najpiękniejszych w roku. W introicie uderzamy w najgłębszą strunę naszej harfy modlitewnej. „Intret” (introitus) … „we dnie i w nocy wołam do Ciebie” … Noc jest w uczuciu, w sercu i w rzeczywistości. Psalm 87 należałoby tu odmówić w całości; jest on najbardziej posępny ze wszystkich. Następujące potem czytania wykazują piękne stopniowanie (myśli): w pierwszych dwóch lekcjach przemawia do nas Bóg; jak orzeł ku słońcu wywabia swoje młode, tak nas Bóg wzywa, byśmy się wznieśli ku Niemu; w następnych dwóch lekcjach odpowiadamy w gorących i pełnych tęsknoty modlitwach; w piątej lekcji zaczyna się świt; epistoła przedstawia idealny obraz prawdziwego chrześcijanina, a w ewangelii jaśnieje słońce zmartwychwstania w osobie przemienionego Pana. W pierwszej lekcji odnawiamy przymierze z Bogiem: „Pana dziś obrałeś, aby ci był Bogiem … I Pan obrał cię dziś, abyś Mu był ludem osobliwym” (lekcja ta pełna jest serdecznego uczucia). Druga lekcja jest również piękna – słyszymy obietnice Boga: jeżeli będziemy Mu wierni, staniemy się niezwyciężeni. „Wszelkie miejsce, na które stąpi noga wasza, wasze będzie”. Obyśmy świadomi byli swej mocy! Jedynym nieprzyjacielem naszym jest grzech. W trzeciej modlitwie prosimy Boga o pokorę pomyślności i o niewzruszonego ducha w przeciwnościach. Dwom obietnicom Bożym odpowiadają dwie lekcje, stanowiące odpowiedź Kościoła. Trzecia lekcja jest serdecznym ofiarowaniem gminy wiernych; z tego właśnie widać, że msza soboty Suchych dni jest wielką ofiarą dziękczynną za cały kwartał. Czwarta lekcja znana jest odmawiającym brewiarz; czyta się ją co sobota w laudesach jako kantyk; jest to przepojona tęsknotą modlitwa o rozszerzenia Kościoła, a zarazem prośba o paruzję: „Ukaż nam światłość zmiłowania swego, przyspiesz czas, i pomnij na koniec” (czas nocny w dawnym Kościele wypełniony był myślą o paruzji). Jesteśmy jeszcze w porze nocnej przy „ofierze wieczornej” (graduał). Jednakże zaczyna już świtać; czwarta modlitwa brzmi jak dobra zapowiedź na zaczynający się dzień: „Czynności nasze natchnieniem swoim uprzedzaj”. Piąta lekcja wraz z hymnem jest już modlitwą laudesową; młodzieńcy w piecu ognistym uważani byli w dawnym Kościele za symbol zmartwychwstania. Czas modlitwy porannej (laudesy) już nadszedł, a hymn jest pieśnią zmartwychwstania. Nadchodzi dzień. Szóste czytanie (epistoła): św. Paweł pisze do ulubionej gminy swojej i podaje wzór chrześcijanina: „Zawsze się weselcie, a módlcie się bez przerwy. Za wszystko składajcie dzięki … A sam Bóg pokoju niech was we wszystkim uświęca, aby wszystek duch wasz i dusza, i ciało zachowane były bez zarzutu na przyjście Pana naszego Jezusa Chrystusa”. Brzmi tu jakby Maran atha: krzyk tęsknoty do powrotu Pana.

 A oto teraz w ewangelii wschodzi słońce ponad górami – słońce eucharystyczne. Staje przed oczami naszymi wizja paruzji! Przemieniony Pan w swoim eucharystycznym Ciele zjawia się przed czekającą nań rzeszą wiernych – takie jest znaczenie ewangelii o przemienieniu Pańskim. Ewangelia staje się rzeczywistością w Ofierze świętej; Msza św. jest również antycypacją paruzji. Uczestniczymy we Mszy św. u grobu św. Piotra; stoi on pośród nas: razem z nim bierzemy udział w przemienieniu Pańskim i wespół z nim wymawiamy słowa: „Panie, dobrze nam tu być”. Św. Piotr widział zarówno noc w Ogrójcu jak i jasność przemienienia na górze Tabor; przepędził noc pełną żalu i gorzkich łez na czuwaniu, lecz doznał również przemienienia przez śmierć męczeńską – a teraz prosi za nami, abyśmy po nocy W. Postu mogli obchodzić, zarówno na ziemi jak i po śmierci, szczęśliwą uroczystość Zmartwychwstania. Na pierwszy rzut oka mogłoby nas razić, że po tym wspaniałym wzniesieniu się aż na szczyt góry Tabor, w ofiarowaniu jeszcze raz zabrzmi posępny psalm 87. A jednak ma to głębokie uzasadnienie. Oglądanie przemienienia miało jedynie przygotować trzech uczniów do widoku męki Pańskiej. Mieli oni pójść za Panem nie tylko na górę Tabor, lecz również na Golgotę. Widzenie na górze Tabor było tylko przebłyskiem. I z nami jest podobnie. Podczas Ofiary św. my również wchodzimy na górę krzyżową. I właśnie ten nastrój, zapoczątkowany już w introicie, staje się teraz zasadniczy i wiąże się z naszym współumieraniem z Chrystusem. Sekreta: post nasz uświęca się przez ofiarę, dzięki czemu to, co spełniamy zewnętrznie, będzie w nas działało wewnętrznie, przez łaskę. Również w antyfonie na Komunię św. jest mowa o sądzie nad nieprzyjaciółmi, co uważać można za zapowiedź męki Pańskiej. Jeśli o nas chodzi, jest to wołanie do Chrystusa o pomoc, aby nas uchronił od wrogów naszego zbawienia. W modlitwie po Komunii św. prosimy o wyleczenie ze złych namiętności naszych; w modlitwie nad ludem – o utwierdzenie i wytrwanie.

Powyższy tekst jest fragmentem pracy Piusa Parcha, zatytułowanej „Rok Liturgiczny” (Poznań 1956, tom 2, str, 91-93).  
za: http://vetusordo.pl/event/2019ssdwp-2/

Żywot św. Cyryla i Metodego, Apostołów ludów słowiańskich.

(Żyli około roku Pańskiego 880).

Rozległe krainy od morza Adryatyckiego i Czarnego, północną Grecyę i aż do morza Bałtyckiego, a od Łaby aż w głąb Azyi zajmowały w dziewiątym wieku ludy słowiańskie. Nawet w północnych Włoszech, w Bawaryi i nad morzem Północnem mieszkali Słowianie.
 Południowym Słowianom, zamieszkałym w Grecyi, już Apostoł święty Paweł opowiadał Jezusa Chrystusa i założył sławne Biskupstwa w Tessalonice i Filippi, do których później listy pisał. Święty Andrzej pracował także nad nawróceniem Słowian i puścił się aż tam, gdzie dziś leży miasto Kijów. Papież Kajus święty, Męczennik, św. Hieronim, kilku cesarzy greckich i wielu znakomitych mężów było Słowianinami. Z tem wszystkiem naród słowiański w głównych w siedliskach swoich żył w głębokiej pogrążony ciemnocie.
 Dwaj bracia, Cyryl i Metody, synowie znakomitej senatorskiej rodziny w Tessalonice w Macedonii, byli Apostołami tych ludów. Dla wykształcenia udali się do wyższych szkół w Konstantynopolu. Cyryl tak się bystrością umysłu odznaczał, że dostał zaszczytny przydomek „filozofa“, Metody zaś, prócz innych wiadomości, uczył się malarstwa. Tak uzdolnionym młodzieńcom stała otworem droga do wysokich urzędów, ale oni gardząc światem, poświęcili się służbie Bożej: Cyryl przywdział suknię zakonną, a Metody został kapłanem.
 W roku 848 przybyli posłowie od Chazarów, mieszkających na Krymie, do cesarza Michała III, prosząc o chrześcijańskich kapłanów, aby od nich mogli się nauczyć wiary chrześcijańskiej. Padł wybór na Cyryla, albowiem jego porywająca wymowa, głęboka nauka i wielkie cnoty szczególnie go do tej misyi uzdolniały. Gotów dla uwielbienia Jezusa Chrystusa i pozyskania Mu dusz ponieść nawet śmierć męczeńską, udał się z kilku towarzyszami do Chazarów, nauczył się wkrótce ich języka i cały ten naród nawrócił. Powróciwszy do Konstantynopola, przywiózł z sobą relikwie świętego Klemensa I, Papieża.

 Niedługo postanowił z bratem swoim Metodym udać się do Bułgaryi, gdzie już jeńcy greccy zanieśli byli znajomość wiary chrześcijańskiej. Jednakże górowało tu jeszcze pogaństwo, a w pogańskim księciu Bogorysie, który później mimo to się nawrócił, potężnego znaleźli nieprzyjaciela. Metody więc wymalował Bogorysowi na ścianie wielki obraz, przedstawiający Sąd Ostateczny. Na jasnym obłoku Pan Jezus stojący z mocą wielką i majestatem, otoczony zastępami Aniołów; po prawej stronie mnóstwo ludzi, wesoło patrzących w Niebo, na którem jaśniał krzyż i złote korony; po lewej znowu tłum przerażony, wylękły, jakby się chciał w ziemię zapaść, a z przepaści wychylają się ogniste smoki, straszne potwory, buchają kłęby ognia. Bogorys słysząc znaczenie obrazu, tak się przeraził, że z wielu dworzanami i panami przyjął Wiarę świętą. Z okoliczności tego obrazu nazwali Słowianie Metodego „Strachotą.“
 Potem udali się bracia na Morawy, gdzie panowie łatwo przyjęli wiarę, lecz lud ani słuchać o tem nie chciał. Trudności te nie zraziły gorliwych misyonarzy. Cyryl, czyli jak go Słowianie zwali, Kiryłł, ułożył słowiański alfabet, zwany kirylicą, przełożył na język słowiański Pismo święte i zaprowadził liturgię słowiańską. Miało to ten skutek, że lud schodził się na nabożeństwo, słuchał uważnie nauk i przyjął Wiarę świętą. Wprowadzenie wszakże języka słowiańskiego do Mszy świętej nie uszło podejrzliwości niemieckich Biskupów. Oskarżyli więc świętych Braci do Rzymu, jakoby nauczali błędów heretyckich. Obaj stawili się w Rzymie roku 876, gdzie ich Papież Adryan II z wielką czcią przyjął. Po długich naradach język słowiański wziął uroczyste zatwierdzenie, a Cyryl i Metody otrzymali święcenia Biskupie. Dla wątłego zdrowia Cyryl nie mógł wracać do krain słowiańskich. Umarł w Rzymie w klasztorze, gdzie też jego relikwie spoczywają obok zwłok świętego Klemensa, umęczonego na Krymie, a które Cyryl wracając z misyi od Chazarów, był z sobą przywiózł.
 Metody odebrawszy od Papieża pełnomocnictwo i błogosławieństwo, wrócił jako Biskup do Moraw. Teraz z całą gorliwością rozwinął swą Apostolską czynność także i na Czechy, gdzie książę Borzywój i wielu z panów dało się ochrzcić. Stąd udał się na Węgry, gdzie go z chęcią przyjęto. Budował wszędzie kościoły, święcił kapłanów, zakładał szkoły. Mimo trudów ustawicznie swe Biskupstwo zwiedzał, utwierdzając nowonawróconych w wierze. Dyecezya jego była rozległa, gdyż rozciągała się na Morawy, wielką część Czech, Austryę i Węgry, i to obudziło zazdrość w Biskupach Salzburga i Pasawy. Oskarżyli przeto powtórnie Metodego u Papieża, że nie trzyma się zwyczajów dawnych Kościoła i nawet Mszę świętą odprawia w słowiańskim języku.
 Papież Jan VIII, chcąc sprawę oną wyśledzić, wezwał Metodego do Rzymu. Stanąwszy przed Papieżem, usprawiedliwił się Metody przed licznem zgromadzeniem Biskupów i zyskał na nowo zatwierdzenie języka słowiańskiego, a nawet został mianowany Arcybiskupem Moraw. Papież to tylko rozporządził, aby we Mszy świętej Ewangelię najprzód po łacinie, a potem po słowiańsku czytano. Zwyczaj ten istnieje do dzisiaj.
 Wrócił więc Metody do swej Archidyecezyi, resztę sił życia swojego jej poświęcając. — Umarł na słowiańskiej ziemi wśród wiernych roku 885. Zwłoki jego spoczywają obok relikwii świętego Cyryla.

Nauka moralna.

 Książę bułgarski, Bogorys, zatwardziały poganin, przeląkł się Sądu Ostatecznego, który mu święty Metody na obrazie przedstawił. Porzucił ulubione swe bogi, a zdał się na miłosierdzie Boga prawdziwego, aby go sprawiedliwość Jego nie potępiła na wieki. I my tam kiedyś staniemy, dlatego częste rozważanie tej okropnej chwili jest dla każdego zbawiennem.
 Na odgłos trąby Archanioła powstaną wszyscy z swych grobów, począwszy od Adama aż do pomarłych w owym dniu zniszczenia i zgromadzą się w dolinie Józafata. Wtedy Aniołowie odłączą dobrych od złych, jako pasterz odłącza kozły od owiec. (Mat. 13). Dobrych postawią po prawicy, złych po lewicy. Odłączą wtedy ojca od syna, matkę od córki; nie będzie tam wtenczas ani różnicy stanu, ani płci, ani wieku. Rozłączenie to strasznem będzie, bowiem na wieki. Na którą stronę się sami dostaniemy? na którą nasi rodzice, krewni, przyjaciele? — Podczas kiedy rozłączeni stać będą w wielkiem oczekiwaniu, otworzą się Niebiosa, morze światła rozleje się po świecie, Aniołowie zstąpią z Nieba, niosąc narzędzia Męki Jezusa Chrystusa: powrozy, łańcuchy, płaszcz szkarłatny, koronę cierniową, trzcinę, krwią przesiąkłą suknię i włócznię. Potem ukaże się „znak Syna człowieczego“, to jest krzyż, który najprzedniejsze duchy niebieskie nieść będą. Pochód ten zakończą Cherubini i Serafini z Maryą Królową, ustawią się w szerokie koło i czekać będą na odwiecznego Sędziego, który wśród ich koła zasiędzie. Cóż za przerażający widok dla złych, a nawet dobrzy z drżeniem na to przypatrywać się będą!
 Wreszcie ukaże się sam odwieczny Sędzia, Jezus Chrystus i zasiędzie do Sądu. Dobrych powoła do Nieba, złych strąci do piekła. Nie będzie On wtenczas tak łagodnym i pokornym, jak kiedy przyszedł świat odkupić, lecz sprawiedliwym Sędzią, ukaże się w całym Majestacie, w całym blasku Boskiej chwały. Ukaże się zaś Jezus Chrystus na to w całym blasku, aby potępieni widzieli, kogo utracili, kogo prześladowali i obrażali. Wołać wtenczas będą: „Góry przywalcie nas! Pagórki przykryjcie nas!“ Ale nic im to nie pomoże. — Ach, starajmy się, abyśmy stanęli po prawicy i usłyszeli owe słodkie słowa: „Pójdźcie błogosławieni Ojca Mego, otrzymajcie Królestwo wam zgotowane od założenia świata.“ (Mat. 25, 34).

Modlitwa.

 Wszechmogący, wieczny Boźe, który nas przez błogosławionych Biskupów i Wyznawców Twoich, a naszych Patronów Cyryla i Metodego do jedności wiary chrześciiańskiej powołać raczyłeś, daj nam, prosimy, abyśmy ich uroczystością teraz się weseląc, za przyczyną ich zasług do wiecznej doszli chwały. Przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, który króluje w Niebie i na ziemi po wszystkie wieki wieków. Amen.

∗                    ∗ ∗

 Oprócz tego obchodzi Kościół święty pamiątkę następujących Świętych Pańskich, zamieszczonych w rzymskiem martyrologium:

 Dnia 16-go marca w Rzymie męczeństwo św. Cyryaka; po długiem więzieniu był smołą oblany, na torturach rozciągnięty i rozrywany, wkońcu kijmi obity, aż wreszcie razem z Largiem, Smaragdesem i 20 towarzyszami na rozkaz Maksymiana ścięty. Uroczystość tychże Swiętych bywa obchodzoną 8-go sierpnia, to jest w dniu, w którym Papież św. Marceli relikwie ich przeniósł i z wielką czcią pochował. — W Akwilei pamiątka św. Hilaryusza, Biskupa i Tacyana, Dyakona, którzy za czasów cesarza Numeryana i starosty Beroniusza tortury i inne męczarnie przechodzili, a wkońcu razem ze świętym Feliksem  swe męczeństwo zakończyli. — W Lyakonii świętego Papasa, który z powodu wiary swej w Chrystusa był biczowany, hakami żelaznymi rozdzierany, w trzewikach nadzianych ostrymi gwoźdźmi chodzić zmuszony a wkońcu powieszony na drzewie, tamże ducha wyzionął; zaś drzewo to dotąd nieurodzajne, od owego czasu zaczęło rodzić owoce. — W Anazarbus w Cylicyi św. Juliana, Męczennika, który przez starostę Marcyana długo był męczony, wkońcu włożony do miecha z wężami i zatopiony w morzu. — W Rawennie św. Agapita, Biskupa i Wyznawcy. — W Kolonii uroczystość św. Heriberta, Biskupa, odznaczającego się swą świętością. — W Auvergne złożenie zwłok św. Patrycyusza, Biskupa. — W Syryi św. Abrahama, Pustelnika. którego żywot opisał św. Efrem. Dyakon.